نقاشی نئوکلاسیک مدل‌هایی از نقاشی کلاسیک نداشت، بنابراین طراحی بر اساس مجسمه‌سازی بود. سپس این نقاشی یک رنگ معمولی اعمال شد یا بدون رنگ باقی ماند. نور شفاف، پراکنده و مبهم بود. به همین دلیل، نقاشان طراحان خارق‌العاده‌ای بودند و به اصطلاح طراحی آکادمی را تمرین می‌کردند که از مدل‌های طبیعی کپی می‌کرد. ترکیبات با تقارن مشخص خواهند شد.
در مضامین کلاسیک، تاریخی و اساطیری غالب است. فرانسه مرکز سبک خواهد بود و سالن نمایشگاه آکادمی قدیمی هنرمندانی را که در صورت انطباق با قوانین آکادمی و هیئت داوران خواستار نمایشگاه خواهند بود، متمرکز خواهد کرد. دولت مشتری اصلی خواهد بود. ناپلئون از این هنر به عنوان ابزار تبلیغاتی استفاده کرد. او حتی هنرمندانی را در میدان جنگ همراهی کرد تا یادداشت برداری کنند.
حداکثر نماینده نقاشی نئوکلاسیک فرانسوی است داوید، منحصر به فرد بودن این هنرمند بر هنرمندان معاصر غلبه داشت شاید به دلیل مشارکت او به عنوان یک فعال انقلابی در دوران روبسپیر و دربار. نقاش تحت حکومت ناپلئون.
ژاک لویی دیوید در کارگاه Boucher (روکوکو) تمرین می کند که به زودی امکانات طراحی دیوید را کشف می کند، به همین دلیل او را به کارگاه نقاش دانشگاهی راهنمایی می کند. وین.
نه یکی و نه دیگریآنها برای تشکیل داوود تعیین کننده خواهند بود. این زمان او در رم خواهد بود که بیشترین تأثیر را بر او خواهد گذاشت، آگاهی مستقیم از خرابه ها و استادان بزرگ ایتالیایی قرن هفدهم.
او نقاشی با مضمون کلاسیک را با الهام از نقش برجسته‌های یونانی-رومی پرورش داد و از تقارن، عدم عمق و ترتیب اشکال موازی کپی کرد.
در سوگند هوراس که در سال 1784 ساخته شد و بعدها به عنوان مانیفست نئوکلاسیک تصویری تلقی شد، سوگندنامه ای را که سه برادر هوراس در مقابل پدرشان می بندند، به تصویر می کشد. مبارزه برای روم در برابر سه برادر کوریاسی. اثری اخلاقی با الهام از تاریخ روم باستان و نمایشنامه کورنیل "هوراس" که در آن عشق به کشور و فداکاری فردی مورد ستایش قرار می گیرد. همچنین رسماً از جهان روم نشأت می گیرد. در ترکیب دو گروه مختلف به وضوح ارائه می‌شوند: گروه هوراتی‌هایی که مطابق با تکنیک نقش برجسته رومی به موازات هم چیده شده‌اند، گروه پدری که بازوها را می‌دهد و گروهی از زنان که مهجوریتشان در تضاد با نگرش متکبرانه قهرمانان داستان است. همه چیز یک شخصیت تئاتری دارد، با معماری پس زمینه در طاق های نیم دایره ای و ستون های دوریک که پرسپکتیو را مشخص می کند. عنصر رنگی تابع طراحی و مدل سازی مجسمه سازی فرم ها است. این اولین کمیسیون رسمی دیوید توسط نخست وزیر هنرهای زیبا بود که بالاترین شهرت را برای او در سالن فرانسوی به دست آورد.
ربوده شدن زنان سابین، تمایل آشتی جویانه آنها را نشان می دهد.بین رومی ها و سابین ها نقاشی شده پس از فهرست (1799)، در آن او خواستار آشتی فرانسه است. جنبش تحقیر او به جای برجسته کردن لحظه ربوده شدن، همانطور که یک نقاش باروک انجام می داد، آرزوی آرامش بخش زنان سابین را انتخاب کرد.
وقتی انقلاب شروع شد، دیوید به طور کامل از سیاست کناره گیری کرد. او که به عنوان سرپرست هنرهای زیبا منصوب شد، فرهنگستان را لغو کرد و هنر را تحت یک دیکتاتوری شخصی قرار داد. او خود را دشمن سرسخت هنر روکوکو نشان داد. از این دوره، سوگند توپ و مرگ مارات که در آن نیروی احساس بر کلاسیک غلبه دارد برجسته است. مرگ قهرمان را با لحنی متین و آرام نشان می‌دهد و همه چیز را حذف می‌کند و به ریاضت اولویت می‌دهد.
وقتی ناپلئون به قدرت رسید، دیوید به عنوان نقاش اتاق (1804-1816) منصوب شد. او در پاسخ به درخواست امپراتورش، خود را وقف ایجاد سبک جدید امپراتوری کرد، که نمونه کامل آن تاج گذاری امپراتوراست، در محیطی از تجملات ذاتی دادگاه. این نشان دهنده لحظه ای است که امپراتور جدید آماده می شود تا جوزفینا را در حضور پاپ تاج گذاری کند. این یک گالری از پرتره های شخصیت ها با ترکیبی است که با لحن های گرم تجملات و رنگارنگ می شود.
هنگامی که ناپلئون سقوط کرد، دیوید تبعید شد و در سال 1825 در بروکسل درگذشت. زندگی و کار این نقاش به رابطه بین نقاشی نئوکلاسیک فرانسه و انقلاب مشروعیت می بخشد.
در میان شاگردانش برجسته بودند: Gros ، Gèrard وPrud'hon.
