مورالیسم در زمانی متولد شد که مارکسیسم در اوج بود. آرمان‌های مارکسیستی در کشورهای آمریکای لاتین و به‌ویژه در مکزیک که انقلاب خود را در سال 1910 تجربه کرده بود، بسیار وجود داشت.
بنابراین روندی آغاز شد که در آن آنها می خواستند هنر را به مردم نزدیکتر کنند و به هنر بومی، آزتک و مایا بازگردند و آکادمیک گرایی اروپایی را که تا آن لحظه غالب بود کنار بگذارند.
در سال 1922 اتحادیه نقاشان، مجسمه سازان و کارگران فکری تأسیس شد، که از آنجا از اهمیت جامعه در مقابل فردیت که در آمریکای پیش از کلمبیا رخ داده بود، حمایت شد و مدعی تغییر پایه های آن شد. اقتصاد مکزیک، به ویژه با توجه به مالکیت زمین، همانطور که انقلاب 1910 از آن حمایت کرد.
پس از فرآیندی که در آن دولت به طور فزاینده ای از هویت ملی حمایت کرد، خوزه واسکونسلوس، وزیر آموزش عمومی، فضاهای عمومی را رها کرد تا هنرمندان دیگو ریورا، خوزه کلمنته اوروزکو و دیوید سیکوئیروس، از جمله، بتوانند نقاشی های دیواری بسازند که همه مردم می‌توانستند بیندیشند و بر طبقات کارگری که امکان دسترسی به فرهنگ را نداشتند، تأثیر زیادی داشت. بنابراین، در سال 1922، سفر نقاشی دیواری مکزیکی آغاز شد و وزارت آموزش و پرورش و مدرسه مقدماتی ملی را تزئین کرد.
نقاشی های دیواری در آمریکای پیش از کلمبیا سنت بزرگی داشت، بگذارید این را به خاطر بسپاریمنقاشی های دیواری از Teotihuacan، بنابراین جای تعجب نیست که آنها این نوع هنر را هنگام تلاش برای رنسانس هنر بومی انتخاب کردند. این در مورد آموزش مردم از طریق نقاشی های دیواری بود، همانطور که در گذشته اتفاق افتاده بود.
دیگو ریورا (۱۸۸۶-۱۹۵۷)، نقاشی‌های دیواری دوره رنسانس در ایتالیا، به ویژه جوتو را مورد مطالعه قرار داده بود، کسی که او را در استفاده از رنگ‌های نقطه‌ای و در سبک روایتش تحت تأثیر قرار داد. ریورا اشکال و حجم ها را از طریق استفاده از بازی های کنتراست بین نور و سایه پیشنهاد کرد. او مانند همکارانش سعی کرد جوهر مکزیکی را در کار خود به تصویر بکشد.
خوزه کلمنته اوروزکو (۱۸۸۳-۱۹۴۹)، بسیار متعهد به انقلاب مکزیک بود. اوروزکو را می توان با جنبش اکسپرسیونیستی مرتبط دانست، زیرا او آنقدر به رنگ یا شکل علاقه نداشت که به تصویر کشیدن رنج و ستم مردم.
خوزه دیوید آلفارو سیکیروس (۱۸۹۶-۱۹۷۴)، بسیار متعهد سیاسی بود، به طوری که هفت بار زندانی شد. چندین جنبش از آغاز قرن بر آثار او تأثیر گذاشت، اکسپرسیونیسم، مانند مورد Orozco، و همچنین آینده نگری و سوررئالیسم. آثار او به دلیل استفاده شدید از رنگ و استفاده از پرسپکتیو به روشی بسیار شدید متمایز بودند.
باید اضافه کرد که دیوارنگاران مکزیکی در تکمیل تکنیک نقاشی دیواری مورد استفاده در رنسانس سهیم بودند، زیرا آنها باید ابزاری را برای تطبیق این تکنیک با آب و هوا پیدا می کردند، زیرا در بسیاری از موارد آثار در بیرون نقاشی می شدند. دادندبا توجه به اینکه نقاشی رنگ روغن یا نقاشی دیواری نتوانست در برابر عناصر مقاومت کند و شروع به ساخت رنگ اکریلیک کردند که به دلیل ترکیبات آن در برابر تغییرات آب و هوایی پایدار می ماند و همچنین به سرعت خشک می شد.
