این معبد بخشی از فهرست میراث فرهنگی بشریت طبق یونسکو برای نمونه ای استثنایی از معماری Mudejar است. و در یکی از قدیمی ترین مناطق اشغالی شهر دو هزار ساله اسپانیایی Saragoza واقع شده است.
در واقع، در همان مکانی که معبد کنونی اشغال می‌کند، یک فضای مذهبی قدیمی‌تر، احتمالاً مربوط به دوره رومی وجود دارد. با این حال، در نیمه اول قرن چهاردهم، کلیسای Mudejar ساخته شد که به عنوان محوطه ای تک شبستانی با یک اپیس و برج ناقوس معمولی این بناها تصور می شد.
کلیسای Mudejar Magdalena
با این حال، توسعه آن در طول قرن ها بسیار تغییر کرده است، به طوری که در یک نقطه اپیس یا کانکس اصلی تبدیل به ورودی شد و امروزه نیز ادامه دارد. اما از بیرون، فراتر از درب بودن، این اپیس تغییر چندانی نداده است و شکل چند ضلعی آن همچنان مشاهده می شود که بر روی دیوارهای آن فریزهای آجری تزیینی حفظ شده است که از قوس های مختلط و صلیب های متقاطع تشکیل شده اند. بازوهای لوزی شکل. برخی از اشکال زینتی کاریزماتیک در هنر مودجار ، سبکی منحصر به فرد، که فقط در اسپانیا ، در سرزمین های بازپس گرفته شده از مسلمانان و جایی که صنعتگران قرن ها نفوذ خود را حفظ کردند هنر اسلامی.
اما اگر معماری آجری نما-اپسید عنصری بیش از قابل توجه از کلیسای سانتا ماریا ماگدالنا در ساراگوزا باشد، بدون شک آنچه بیش از همه جلب توجه می کند این است. برج ناقوس آن.
همانند دیگر برج‌های مدجار، اینجا نیز ساختار معماری کاملاً مشابه مناره‌ای به سبک المحد با پلان مربع است و البته ظاهر حجمی و بالای نبرد شکل آن به آن نزدیک‌تر است. یک برج دفاعی نسبت به برج ناقوس.
اگرچه با مشاهده تزئینات فراوانی که در تمام معماری آن وجود دارد، ایده ساخت و ساز نظامی کاملاً از بین می رود. در آن کل مجموعه تزیینی که استادان سازندگان قرن چهاردهم قادر به ساخت آن بودند به چشم می خورد، زیرا ترکیبات آجری کل نما را زنده می کند و قوس هایی از طاق ها، صلیب ها، لوزی ها و غیره را بازسازی می کند. اما گویی این کافی نبود، این تزئین با وجود سرامیک‌های لعاب‌دار در تناژهای سبز و سفید که با آن‌ها سری‌های هندسی شکل می‌گیرد، به برج ریتم می‌دهد و تنوع رنگی به آن می‌دهد. عناصری که از سوی دیگر از ارزشمندترین و منحصربه‌فردترین ارزش‌های هنر مدجار هستند.
