کلیسای سنت جان لاتران که نام اصلی آن The Archbasilica of the Savior and Saints John the Baptist and John the Evangelist است، اگرچه به دلیل تاریخچه آن با نام مستعار Lateran یا حتی Lateran Basilica نیز شناخته می شود.. باسیلیکای سان خوان بخشی از گروه شناخته شده باسیلیکای بزرگ -آنهایی که رتبه بالایی دارند- همراه با سن پدرو دل واتیکانو، سن پابلو اکستراموروس و سانتا ماریا لا مایور است. در واقع، کلیسایی که در اینجا به ما مربوط می شود قدیمی ترین کلیسای اصلی است و برخلاف آنچه به نظر می رسد، کلیسای جامع اسقف نشین رم است.
ساخت و ساز San Juan de Letrán به مسیح منجی اختصاص دارد و متعلق به مقر مقدس است، این یک ساختمان فراسرزمینی است که با وجود اینکه در رم قرار دارد، متعلق به ایتالیا نیست بلکه متعلق به واتیکان است. در این زمینه، مجموعه سان خوان د لتران - نه تنها کلیسای کوچک، بلکه غسل تعمید و کاخ اسقفی - توسط یونسکو در سال 1980 به عنوان میراث جهانی اعلام شد.
ساخت اولیه به قرن ششم پس از میلاد برمی گردد. زمانی که امپراتور کنستانتین به پاپ ملکیادس یک قطعه زمین باستانی را که متعلق به یک خانواده اشرافی رومی بود که از دست نرون سقوط کرده بود، داد. از این بنای بدوی خبر چندانی نداریم، به سختی می دانیم که در سال 324 وقف شده و به منجی تقدیم شده است. من فقط می دانماز آنجایی که این مجموعه در قرن نهم به دلیل آتش سوزی ویران شد و مجبور به بازسازی شد، چند بقایایی را حفظ کردند. با این حال، این تنها بازسازی نبود، زیرا در قرن هجدهم، Borromini یک بازسازی معتبرمعبد را انجام داد تا ظاهری باروک به آن ببخشد.
از بنای اولیه، اما می دانیم که این کلیسایی بوده است با پلان طولی با پنج شبستان با جهت گیری از شرق به غرب، که بزرگ ترین آنها عریض تر و بلندتر از شبستان های جانبی بوده است. بنابراین اجازه می دهد تا معبد روشن شود. هر یک از شبستان ها با ستون هایی که طاق های بزرگی را در شبستان مرکزی و سایر شبستان های کوچکتر را در طرفین نگه می داشتند از شبستان ها جدا می شد. در سر، یک مجرای بزرگ نیم دایره ای توسط اطاقک های کوچک با دیواره ای مسطح احاطه شده بود.
طبق منابع مستند در کلیسای بدوی San Juan de Letrán، مؤمنان دوگانگی شدیدی بین یک نمای بیرونی ساده و کمی تزئین شده با داخل پیدا کردند، جایی که زیور آلات به هدر رفته و با مواد نجیب مانند تذهیب کار شده بود. از گنبدی که در پیشگاه گشوده می‌شود یا سنگ مرمر سبز، قرمز و زرد که در ستون‌هایی که شبستان‌ها را از هم جدا می‌کنند استفاده شده است.
در کنار باسیلیکا، غسل تعمیدقرار داشت، فضایی مستقل برای غسل تعمید که در زمان های قدیم فقط در کلیساها یافت می شد – به شکل هشت ضلعی که در این نوع ساخت و سازها مرسوم بود - قدیمی ترین غسل تعمید غربی است کهتا به امروز زنده مانده است.
