کلیسای ماقبل رومانسک سن میگوئل دی لیلو یکی از بهترین معماری های پیش از رومانسک است که تا به امروز باقی مانده است. این معبد که در آستوریاس قرار دارد، نمونه بارز معماری قصری است، یعنی معبدی که در داخل یک مجموعه کاخ ساخته شده است، در این مورد، این معبد بنای یادبود نارانکو خواهد بود که توسط کاخ بدوی سانتا ماریا دل نارانکو - بعدها شکل گرفته است. آن را به عنوان یک کلیسا و کلیسای سان میگل د لیلو تقدیم می کنند.
قدمت معبد به سال 842 می رسد، بنابراین در معماری دوره رامیرنسه قرار دارد و به نظر می رسد که در اصل باید به سنت میکائیل و مریم مقدس وقف شده باشد. این بنا از خاکستر و آهک ساخته شده است. معبد دچار آسیب جدی شد که در آن قسمت سر از بین رفت و بخش زیادی از نقاشی‌هایی که دیوارهای آن را تزئین می‌کردند از بین رفت..
از منطقه ای که هنوز حفظ شده است، می توانید در پای معبد وجود یک تریبون سلطنتی را ببینید، مکانی که برای پادشاه در نظر گرفته شده است که از آنجا می تواند شاهد باشد. خدمات با حریم خصوصی بیشتر دسترسی به جایگاه از طریق پلکانی است که در کنار دروازه پا قرار دارد. از پاها سه شبستان موازی شروع می‌شد که شبستان مرکزی باریک‌تر و بلندتر از قسمت‌های جانبی بود و با طاق بشکه‌ای نواری شبیه به طبقه بالا پوشیده شده بود.از کاخ مجاور سانتا ماریا دل نارانکو.
شبستان‌های جانبی نیز با طاق‌های بشکه‌ای پوشیده شده‌اند و با ستون‌هایی با سرستون‌های مخروطی و پایه‌های بلند از شبستان مرکزی جدا می‌شوند، یک واقعیت نسبتاً عجیب در معماری پیشا رومانسک آتوریتی که رایج‌ترین آن استفاده از ستون است. به عنوان عناصر پشتیبان و همچنین جداسازی شبستان ها. در خارج از معبد، تکیه‌گاه‌هایی که باید به‌عنوان یک عنصر پشتیبان ترکیب عمل می‌کردند و در ابتدا باید بلندتر و ضخیم‌تر بودند، هنوز قابل مشاهده هستند.
در San Miguel de Lillo، ارزش برجسته کردن نه تنها بقایای معماری بلکه تزئینات آن را نیز دارد. بنابراین ما نقش برجسته‌های حجاری‌شده‌ای را بر روی پایه‌های درهای دسترسی می‌یابیم که احتمالاً بر اساس یک دوتایی با منشأ بیزانسی متعلق به قرن ششم پس از میلاد است. C. و در حال حاضر در موزه سن پترزبورگ نگهداری می شود. هر یک از بند ها نشان دهنده سه صحنه فیگوراتیو است که در آن یک رام کننده با یک شیر و چند کوه کوه نشان داده شده است. به نظر می رسد که این شخصیت های سیرک در لیلو و همچنین در نقش برجسته سنت پترزبورگ برای برجسته کردن شخصیت سلطنتی آثار استفاده شده است.
در مورد تزئینات تصویری، دو نوع صحنه وجود دارد: از یک سو، صحنه هایی با نقوش گیاهی و معماری مشابه آنچه در سانتولانو می بینیم و مربوط به زمان آلفونسو دوم و دیگران است، بسیار جدیدتر، که نمایانگر پیکره های انسانی است و مربوط به دوره رامیرنسه است.
