قنات سگویا، بدون شک، قابل توجه ترین اثر امپراتوری روم در اسپانیای باستان است. این ساختمان مهندسی باشکوه واقع در شهر سگویا بهترین قنات های حفظ شده در کل شبه جزیره ایبری و امروزه به یکی از نمادها و نمادهایی تبدیل شده است که شهر کاستیلی-لئونی را مشخص می کند.
علیرغم اینکه پلاک برنزی که در قسمت فوقانی قرار داشت و در حال حاضر تاریخ ساخت آن بر روی آن حک شده است مربوط به قرن اول یا دوم پس از میلاد است.. از ستون های سنگی مستطیلی بزرگ گرانیتی که بدون هیچ نوع ملات خشک به هم متصل شده اند، ساخته شده است که به سنگ تراشی ایزودوما ashlar معروف است. قسمت بالایی اسپکوس، کانالی که آب از طریق آن جریان می‌یابد، از اپوس میکستوم ساخته شده بود و برای جلوگیری از ناخالصی با کاشی پوشانده شده بود.
با بیست و هشت متر ارتفاع و پانزده کیلومتر طول، آب را از چشمه فوئنفریا در سیرا د گواداراما به شهر رومی منتقل می کرد. قنات‌ها به‌عنوان کانال‌هایی به وجود آمدند که قرار بود آب شهرهای دور از چشمه‌ها را تامین کنند و به لطف طاق‌های روی هم از حوادث جغرافیایی جلوگیری کنند، در مورد قنات سگویا آنها طاق‌هایی نیم‌دایره‌ای هستند که توسط ستون‌های ضخیم پشتیبانی می‌شوند، اما در XV برخی طاق‌ها.بازسازی شده در طاق های نوک تیز ساخته شده است.
با بهره گیری از شیب ممتد، آب از چشمهمنتقل شد تا ابتدا در آب انباری به نام ال کازرون و از آنجا به کازا د لاس آگواس ختم شود. عنصر مایع تخلیه شد و از ناخالصی ها حذف شد. سپس به خود شهر منتقل شد، مسیری به طول تقریباً هشتصد متر از طاق های متوالی. در مناطقی که بیشترین ناهمواری‌ها را داشتند، دو طاق روی هم قرار گرفتند که قسمت پایینی ضخیم‌تر و بلندتر بود که امکان ادامه حمل‌ونقل بر روی شیب را فراهم می‌کرد. این قنات در تمام طول خود دارای یکصد و شصت و شش طاق است.
ویژگی های اثر به این معنی است که عناصر تزئینی حذف شده است، فقط با قالب گیری های ساده و دو طاقچه کوچک تزئین شده بود که مجسمه های خدایی را - احتمالاً در خود جای می داد. هرکول مصری- و امروزه مجسمه‌های قدیسان حامی شهر، باکره فوئنسیسلا و سنت سباستین در آن وجود دارد.
در تاریخ طولانی خود، قنات دستخوش تغییراتی شده است، مهمترین آنها در قرن پانزدهم زمانی که پادشاهان کاتولیک از ساخت رومی برای تامین آب ضرابخانه استفاده کردند، اما در اساساً از مدل ابتدایی پیروی می کند زیرا فقط تعداد کمی از اشلرهای فرسوده جایگزین شدند و طاق هایی که آسیب جدی داشتند بازسازی شدند. آلودگی یکی از بزرگترین مشکلات حفاظتی این بنای تاریخی تا سال 1992 بوده استوسایل نقلیه تحت ساخت در Plaza Azoguejo، منطقه ای که در آن به بیشترین ارتفاع خود می رسد، در گردش بودند.
