Castelo de Sant'Angelo، همچنین به عنوان مقبره هادریان شناخته می شود، یکی از بناهای دوران رومی است که در شهر رم یافت شده و تا به امروز در بهترین حالت حفظ شده است. در حال حاضر، این قلعه برای گردشگرانی که از شهر ابدی بازدید می کنند ضروری است، و نه تنها به دلیل موقعیت مکانی آن - در دروازه های واتیکان واقع شده است - بلکه به دلیل معروف Ponte de Sant'Angelo که توسط برنینی ساخته شده است و نام خود را به آن داده است. به این شهر. ساختمان.
برای یافتن مبدأ بنا باید به سال ۱۳۵ میلادی برگردیم. زمانی که امپراتور هادریان مقبره بزرگی را در اینجا ساخته بود تا به عنوان محل دفن امپراتور و خانواده اش باشد. بنابراین، در این مقبره مجلل، بقایای فانی هادریان، همسرش و پسر خوانده‌اش، و همچنین آنتونینو پیو -و همسرش فاستینا-، مارکو اورلیو، کومودوس، سپتیمو سورو - به همراه همسرش جولیا دومنا- گتا آرمیده است. و کاراکالا.
اگرچه زمان ساخت و ساز امروز را ویران کرده است، مقبره معروف در ابتدا یکی از دیدنی‌ترین بناهای زمان خود بود. سنگ مرمر، یکی از سنگ های مرمر ایتالیا که به دلیل سفیدی آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این باید حدود 85 متر و یک ضلع و ضخامت حدود 10 متر داشته باشد و در تمام محیط بابوکرانیا; در یک طرف پایگاه، لوح یادبودی با نام امپراتوران دفن شده بود. روی پایه یک استوانه عظیم به ارتفاع بیست متر و عرض بیش از شصت متر ساخته شده از پپرینو و پوشیده شده با صفحات مرمری تراورتن که به لطف اپوس سمانتیوم معروف به ساختمان متصل شده بود، قرار داشت.
اگرچه در زمان رومیان ستایش چهره سازنده کاملاً متداول نیست، اما در این مناسبت نام معمار را می شناسیم، دمتریانوس خاصی که به سختی اطلاعات بیشتری درباره او داریم..
خارج از مجموعه قرار بود با یک فضای دیواری تزئین شده با طاووس تکمیل شود - دو نفر در حال حاضر در واتیکان نگهداری می شوند. در این فضا باغی مجلل با فواره ها و مجسمه های متعدد وجود خواهد داشت.
این بنا در طول تاریخ خود تحت مداخلات متعدد و کاربری های متفاوتی قرار گرفته است، در قرون وسطی از آن برای اهداف دفاعی استفاده می شد و تغییرات زیادی در ساختار ایجاد شد. بنابراین در داخل، تنها چیزی که از مقبره باقی مانده است، رمپ مارپیچ دسترسی به تدفین است. امروز از چهار سطح دیگر که مربوط به دوره پوستر هستند و به عنوان انبار غلات، زندان، آپارتمان مستحکم برای پاپ و یک تراس دفاعی بزرگ استفاده می‌شد، قدردانی می‌کنیم. این ساختمان به درخواست صریح پاپ نیکلاس سوم در سال 1277 به طور مستقیم به واتیکان متصل شد، راهرویی باریک و طولانی که به شهر همسایه می رسد و به نام پاستو دی بورگو یا کوریدویو دی بورگو شناخته می شود..
