چارلز لو برون خیلی بیشتر از یک نقاش بود. او تزیین کننده بزرگی بود که اتاق های سلطنتی قادر متعال Sun King، لویی چهاردهم فرانسه را شکل داد. پادشاهی که نوسازی زیبایی‌شناختی کاخ‌های بزرگ خود را با ورسای در راس همه چیز ترویج کرد. اما با دیگرانی مانند کاخ Vaux le Vicomte، به عنوان یکی از محبوب ترین اقامتگاه های او و جایی که بهترین هنرمندان آن زمان در آن کار می کردند.
تالار موزه‌های کاخ Vaux le Vicomte
البته در میان آنها چارلز لو برون است که بین سالهای 1658 و 1661 ایجاد این زیبا و آراسته تالار موزه ها در کاخ مذکور را بر عهده گرفت.
در واقع، Le Brun مأمور شد تا تمام تزئینات اقامتگاه سلطنتی را انجام دهد. و همانطور که در کارهای دیگر انجام داد، مانند دوره‌ای که اسکندر مقدونی او را با پادشاه فرانسه یکسان می‌کرد، یک چرخه شمایل نگاری معتبر را نیز پیشنهاد کرد.
حقیقت این است که کار او در Palace Vaux le Vicomte را می توان بهترین مقاله و مقدمه ای برای آنچه بعداً به کاخ ورسای تبدیل شد در نظر گرفت. مثل آنجا، اینجا هم برای رسیدن به یک اثر و یک گفتمان جهانی با عناصر مختلف بازی می کند. بله، گفتمانی که در آن سرامیک، مبلمان، فرش، لامپ مداخله می‌کند، با تصاویری هدایت می‌شود که هم در نقاشی‌ها و هم در ملیله‌های استادانه‌ای که در آن آویزان شده‌اند.دیوارها.
و حقیقت این است که لمس یکپارچه در همه چیز دیده می شود، چیزی که بدون شک استعداد لو برون برای این نوع سفارشات جهانی به آن کمک می کند، زیرا او شخصیت بسیار با استعدادی برای این کار بود که امروز می توانیم آن را به عنوان نام ببریم. یک معمار داخلی شخصیتی با ذوق بی‌تردید، با فرهنگ گسترده و با دانش فراوان از بسیاری از رشته‌های هنری. که باید توانایی او را در برخورد با قدرتمندترین شخصیت های زمان خود اضافه کنیم.
می توانیم متوجه شویم که هوای عمومی که فرم های معماری اتاق را دیکته می کند از سبک کلاسیک فرانسوی الهام گرفته شده است. معماری ای که ظرافت و شکوه را تراوش می کند، که کاملاً با روحیه ستایش هر آنچه برای پادشاه لوئی چهاردهم، بالاترین بیان سیستم مطلقه در اروپا انجام شد، مطابقت دارد.
اما از آن فرم های کلاسیک همه چیز به شکلی مملو تزئین شده است. تعادل خاصی وجود دارد، درست است، اما دکوراسیون بیش از حد و آراسته است. اگرچه درست است که هنوز هماهنگی وجود دارد، اما یادبودی وجود دارد، بلکه عقلانیت نیز وجود دارد و در همزیستی با آسایش و کارکرد، مجلل بودن مورد توجه قرار گرفته است. چیزی که در دهه های بعد در تزیینات کاخ گم می شود و همه چیز به افراط و بازنمایی و خودنمایی می انجامد.
