هنرمند فرانسوی Jean Antoine Houdon (1741 - 1828) در طول دوران طولانی زندگی خود به عنوان یک مجسمه ساز، تغییرات زیادی در سبک خود ایجاد کرد. او از تأثیر آشکار هنر باروک متأخر تکامل یافت و به یکی از بزرگترین نمایندگان سبک نئوکلاسیک در فرانسه تبدیل شد. که او چندین بار برای امپراتور ناپلئون بناپارت کار کرد.
دیانا شکارچی هودون
او هنرمندی بود که به‌ویژه در هنر پرتره‌سازی برجسته بود، به‌عنوان مثال، در تمثال‌ها و فیگورهای متفاوتی که از نویسنده ولتر ساخت.
در این اثر از مرحله اول تولید مجسمه‌سازی او، تأثیر اولیه هنر باروک را می توان به وضوح قدردانی کرد. به عنوان مثال، حرکت اریب که بر کل حرکت شکل غالب است، به وضوح یادآور اشکال دو فیگور در گروه آپولو و دافنه در Gian Lorenzo Bernini است، اگرچه می تواند همچنین شبیه مجسمه دیگری از Antonio Canova ، Hebe او، که قبلاً نمونه ای از هنر نئوکلاسیک است.
از ویژگی های این اثر که با ترکیب مواد نجیب مانند مرمر و برنز کار شده، لطافت آن است. چیزی که هنگام بررسی نسبت‌های کوچک سر این نمایش یک الهه یونانی-لاتین قابل لمس است. ابعاد کوچکتر سر باعث می شود بدن زن حالت دار شود.بیشتر توجه را روی صورت متمرکز می کند، جایی که چشمان او نقش ویژه ای را ایفا می کنند. در واقع چشم ها یکی از تخصص های هنر هودن بود، به ویژه در پرتره هایش که در آن توانسته با آن نگاه ها، نشاط و رسایی زیادی به چهره هایش ببخشد. چیزی که می توان در پرتره هایی که او از بزرگان زمان خود ساخت، مانند تصویری که از رئیس جمهور ایالات متحده، جرج واشینگتن ساخت، مشاهده کرد.
جالب اینجاست که هودون همیشه چشمانش را حک می کرد، چیزی که او را از دیگر هنرمندان زمان خود متمایز می کرد. از آنجایی که بسیاری دیگر از خالقان معاصر، با پیروی از معیارهای دقیق تاریخ گرایانه نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک نئوکلاسیک را برگزیدند، درست همانطور که در چهره های اصلی هنر باستان هستند. یونان و از رم کلاسیک.
