در طول قرن های ۱۴ و ۱۵، یک جنبش هنری و فرهنگی شکل گرفت که قاره اروپا را متحول کرد و فرهنگ و شیوه زندگی را که تا آن زمان شناخته شده بود، یعنی رنسانس ایتالیا، تحت تاثیر قرار داد. با این حال، آنچه برای عموم مردم کمتر شناخته شده به نظر می رسد این است که اروپا قبلاً رنسانس قبلی داشته است، رنسانس کارولینژی; این مرحله در سال‌های پایانی قرن هشتم و آغاز قرن نهم، زمانی که رونق بی‌نظیری در حوزه فرهنگی و هنری با افزایش تعداد زیادی کلیسا به وجود آمد، توسعه یافت.
دقیقاً در این زمینه است که کلیسایی که در پست امروز به آن پرداختیم ساخته شد، کلیسایی واقع در رم که گاهی اوقات به دلیل نزدیکی آن به معبد بزرگتر، کلیسای سانتا ماریا شهردار، معروف، تحت الشعاع قرار گرفته است. به عنوان کلیسای سانتا پراکسیدس.
به نظر می رسد کلیسای فعلی در همان مکان یک خطابه کوچک متعلق به قرن دوم واقع شده است و طبق سنت - در واقع داده های عینی در آن وجود ندارد. در مورد آن - بقایای Santa Práxedes و Santa Prudenciana پیدا شد. هر دو زن دختر سناتور پرودنسیو بودند و زمانی که به دلیل تلاش برای تشییع دفن مقدس دیگر شهدا کشته شدند، شهید شدند. شواهدی که پیدا شده این است که معبدی که امروزه در آن دیده می شودشهر رم بر روی بنای قبلی متعلق به قرن پنجم ساخته شده است در حالی که به نظر می رسد این بنا مربوط به قرن هشتم باشد، به طور خاص کارشناسان معتقدند که در سال 780 به دستور پاپ هادریان اول ساخته شده است.
در داخل باسیلیکا یکی از بزرگترین آثار مسیحیت نگهداری می شود، قسمتی از ستونی که ظاهراً عیسی مسیح بر روی آن شلاق زده شد و توسط سنت هلنا، مادر، پیدا شد. از امپراتور کنستانتین اول. اما اگر چیزی وجود دارد که باید واقعاً کلیسای سانتا پراکسیدس را برجسته کنیم، بدون شک موزاییک‌های باشکوه آناست. بنابراین، برای مثال، در محراب اصلی، تصویر عیسی مسیح را می‌یابیم که در کنار آن پیکره‌های سنت پیتر و سنت پل قرار دارند که سنت پراکسیدس و سنت پرودنسیانا را به خدا تقدیم می‌کنند. یکی دیگر از موزاییک‌ها، این بار در طاق‌ای که دسترسی به اپسید اصلی را می‌دهد، نشان دهنده دوازده مرد است که تاج‌های پیروزمندانه را در دست دارند و به ارواح مومنان در ملکوت بهشت خوشامد می‌گویند.
