این مجسمه ای از مصلوب با تمام نمادهای متداول هنر گوتیک برای این نوع صحنه است.
این اثری است که در چوب حکاکی شده است و اگرچه نمی دانیم مجسمه ساز آن کی بوده است، می توان مطمئن بود که در حدود سال 1307 برای کلیسای جامع پرپیگنان ساخته شده است. ، جنوب فرانسه. مکانی که امروزه در آن باقی مانده است و به عنوان مسیح فداکار شناخته می شود.
صلیب پرپیگنان
این کار کنده کاری شد و بعدا رنگ آمیزی شد تا یکنواختی به چوب بدهد. یک فرآیند نسبتاً پر زحمت، زیرا باید سرتاسر آن را با پارچه کتانی ظریفی که به چوب می‌چسبید پوشانده می‌شد و بعداً یک لایه گچ روی آن قرار می‌گرفت که در آخرین لحظه رنگ تمپر را دریافت کرد.
همانطور که گفتیم، تمام ویژگی های مسیح مصلوب گوتیک را دارد. یعنی چهره ای نیمه برهنه است و بدنی رنجور را می بینیم که زخم های خونین شهادت دارد و دستانش از مفصل خارج شده از تحمل وزن بدن. این مسیحی است که با سه میخ به صلیب بسته شده و سرش از قبل پایین آمده است، زیرا قبلاً مرده است.
همه نشانه های شهادت از تاج خار گرفته تا میخ های دست و پا تا خونی که از زخم ها فوران می کند به خوبی نمایان است. به عبارت دیگر، این یک تصویر فریبنده ترین است.
از نظر فنی می توان دید که با چندین ترانک قابل انجام است. یک اصل برای بدن مسیح، که به آنسپس بازوهای او جمع می شد. و همچنین از دو تنه دیگر برای صلیب استفاده شد که گره‌های چوب کاملاً از هم متمایز می‌شوند.
محققان مجسمه گوتیک فکر می کنند که بیان خشک این پیکره و همچنین آناتومی شماتیک آن بر هنرهای پلاستیکی ژرمن تأثیر می گذارد. این طرحواره در دنده ها، در مو و حتی در تاج دیده می شود. ناگفته نماند صورت با اشکال متضاد بینی، چشم، چانه یا دهان.
نتیجه ای که با همه اینها دنبال می شود نشان دادن یک خدای انسانی و رنجور است که مؤمنان به راحتی می توانند با او همذات پنداری کنند. این یک نوع تصویر الهی است متفاوت از تصویر Romanesque، جایی که بیش از همه درباره نشان دادن خدایی با عظمت، بالاتر از درد بود و بدون رنج جان داد تا بشریت را نجات دهد. یعنی در این نوع تصاویر دو تصور از خدا در مقابل هم قرار می گیرند. از یک سو، رومی که با آن خدا موجودی برای پرستش و همچنین ترسیدن بود. و از سوی دیگر، رویکرد زیبایی‌شناختی گوتیک‌تر به ایده‌های سنت توماس آکویناس و فرانسیسکن‌ها مرتبط است که خدایی را برای عشق ورزیدن و در میان انسان‌ها زندگی می‌کنند.
