چندی پیش درباره کلیسای تسبیح که توسط هنرمند فرانسوی Henri Matisse در قرن بیستم گذشته طراحی شده بود به شما گفتیم. خوب، او تنها هنرمند نقاشی معاصر نبود که تصمیم گرفت کار مشابهی را در فضاهای مذهبی انجام دهد. یکی دیگر از موارد نمونه، Rothko Chapel واقع در هیوستون ، در تگزاس است.
کلیسای روثکو
این یکی از آخرین کارهای این نقاش بود، زیرا او در سال 1965 سفارش را دریافت کرد و از آن به بعد با فیلیپ جانسون، معمارى که قرار بود چنین ساختمانى بسازد کار کرد. عجیب و غریب. هدف ایجاد فضایی برای هر دینی بود. هر کس در اینجا خوش آمدید، صرف نظر از مذهبش، جایی برای مراقبه پیدا می کند. جالب‌ترین ایده که نمونه‌های بیشتری از آن در سرتاسر جهان وجود دارد، مانند نمونه کلیسای بسیار مدرن سکوت در Helsinki.
در مورد این معبد تگزاس، این معبد به عنوان اثری با پلان هشت ضلعی در نظر گرفته شد که در آن نور از سقف، از بالا می آید و نه تنها فضا را روشن می کند، بلکه بوم های رنگارنگ و عظیم را نیز غرق می کند. توسط Mark Rothko، در مجموع 14. حقیقت این است که ظاهر نهایی بیشتر مدیون روتکو است تا جانسون، زیرا از همان ابتدا نقاش این سفارش را به شرط مشارکت کامل در پروژه پذیرفت. چیزی که خیلی زود به درگیری بین این دو سازنده انجامید. اما روتکو نپذیرفت که اجازه دهد کارش کاهش یابدبوم ها را رنگ کنید و به همین دلیل، فیلیپ جانسون در نهایت از پروژه کناره گیری کرد، که توسط معماران دیگری که این بار به تمام پیشنهادات نقاش توجه کردند، انجام شد.
او می خواست همه چیز را تصور کند تا کل فضای عالی برای تأمل و مراقبه ایجاد کند. کاری که خود هنرمند از زمان افتتاح کلیسا در سال 1971 نمی توانست انجام دهد و یک سال قبل خودکشی کرده بود.
اما یکی از بهترین میراث هنری و انسانی اوست. از آنجایی که در طول زمان نه تنها به مکانی برای مراقبه در سطح شخصی تبدیل شده است. انواع مختلف مراسم مذهبی نیز برگزار شده است و همچنین جلسات دیگری برای صحبت در مورد انسان و حقوق آنها برگزار شده است. به نوعی، این مکان به مکانی مقدس برای همه ادیان تبدیل شده است، بدون اینکه به هیچ کدام تعلق داشته باشد. علاوه بر اینکه یک فضای فرهنگی به عنوان موزه ای مختص یک هنرمند و به عنوان تالار برگزاری همایش ها و دوره های مختلف است.
در مورد نقاشی ها چطور؟ آنها بوم های بزرگ کاملا سیاه هستند. البته، وقتی به بوم‌ها نزدیک می‌شویم، ظرافت‌های بی‌نهایتی در آن تاریکی عظیم کشف می‌شود که در سه‌گانه با ابهت که شبیه محراب اصلی است، به سطوح بسیار بالایی می‌رسد. با این حال، در کل سلسله مراتب زیادی وجود ندارد و همه نقاشی ها کاملاً هرمتیک هستند و کسانی را که به آنها فکر می کنند دعوت به درون نگری می کنند.
