Juan Gris اسپانیایی از زمانی که به پاریس مهاجرت کرد با کوبیسم تماس گرفت. در سال 1907 به دست پابلو پیکاسو و جورج براک ، او هرگز آن سبک تصویری را رها نکرد. و یک نمونه خوب این بوم Guitarra y frutero است که او در سال 1921 ساخته است و در آن می توانید عناصری را ببینید که به طور مداوم و مکرر در بسیاری از آثار دیگر او ظاهر می شوند، با چندین سال کار. فاصله اگرچه درست است که باید گفت که خوان گریس در جوانی درگذشت، زیرا او در سن 40 سالگی نابهنگام درگذشت، بنابراین شاید به سمت نوع دیگری از زیبایی شناسی تکامل می یافت.
کاسه گیتار و میوه از خوان گریس
نمونه ای از تکرار او در نقوشی که نقاشی می کند این است که او در اینجا یک بار دیگر گیتار، کاسه میوه، پنجره، بطری و لیوان ضروری، کتاب یا پیپ را نشان می دهد.
کوبیسم او یا حداقل مشخصه ترین و شاهکارهای او همان چیزی است که «کوبیسم مصنوعی» نامیده می شود و این نقاشی متعلق به اوست. در آن دیده می شود که اشیاء نشان داده شده اند، یا بهتر است بگوییم، ساخته شده اند، از ضروری ترین و مهم ترین سطوح خود شروع می شوند. سپس این هواپیماها با رنگ‌های مسطح رنگ‌آمیزی می‌شوند و به طور کلی در طیف سرد، مانند آبی، رنگ‌هایی وجود دارد که در مقابل، با سیاهی میزی که طبیعت بی‌جان در آن قرار دارد، تضاد دارند. در واقعیت، این نقاشی با قوی ترین عناصرش است که در نهایت به آن تحمیل می شودهمان اشکال.
این فرم ها از سوی دیگر با یکدیگر مرتبط هستند و از طریق محاسبات هندسی به دنبال تعادل هستند که به طرز عجیبی توانسته است تصوری از واقعیت به ترکیب بندی بدهد که مشخصاً هیچ چشم اندازی در آن وجود ندارد.
می توان گفت اثری است که قبلاً در آن به نوعی کلاسیکیسم کوبیسم رسیده است. و برای رسیدن به این هدف بارها و بارها این نوع طبیعت بی جان را نقاشی کرده است. برخی از طبیعت های بی جان که او را نه تنها با آثاری از همان ژانر که توسط پیکاسو و Braque کشیده شده است، بلکه با نقاش پست مدرنیستپیوند می دهد. پل سزان . و حتی با چندین قرن فاصله، هرگاه از خوان گریس نام برده می شود، از نقاش باروک زورباران ، نویسنده آثاری مانند لیمو، پرتقال و گل رز، به این صورت یاد می شود.
و شاید دلیل اصلی ارتباط هر دو هنرمند با آثاری با این زیبایی‌شناسی متفاوت باشد. این است که هر دو طبیعت‌های بی جان واقعاً سختی را خلق کرده‌اند، و هر دو لحن معنوی خاصی به آن ترکیب‌ها می‌دهند. بدون اینکه فراموش کنند که آنها هنوز در حال تمرین نقاشی هستند، جایی که فراتر از آنچه به تصویر می کشند، آنچه واقعاً مهم است بازی رنگ ها، اشکال و پرسپکتیو یا نورهایی است که با آن تصاویر ایجاد و پیشنهاد می کنند.
