براک، همراه با پابلو پیکاسو، خالق بزرگ کوبیسم، یکی از تأثیرگذارترین جریان های آوانگارد در تمام هنرهای قرن بیستم است. و اگرچه پیکاسو در طول تولید وسیع خود مراحل زیبایی شناختی و سبکی مختلفی را پشت سر گذاشت، در مورد Georges Braque آثار او همیشه بسیار نزدیک به کوبیست هنری باقی ماندند.. و یک نمونه باشکوه از آن، این نقاشی با عنوان زن با گیتار است که امروزه در تالارهای موزه ملی هنر مدرن مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس نصب شده است..
زن با گیتار اثر ژرژ براک
زن با گیتار؟ بدیهی است که این اولین چیزی نیست که هنگام تأمل بر بوم می بینیم. اولین چیزی که مورد توجه قرار می گیرد مجموعه مستطیل های خاکستری است که به صورت شفاف بر فراز فضا پرواز می کنند. آنها مانند ورقه های نیمه شفاف شناور هستند که به طور ناگهانی بریده می شوند تا صفحه ای به رنگ اخرایی در نیمه پایینی بوم نمایان شود.
نه زن و نه گیتار در نگاه اول دیده نمی شوند. اما حقیقت این است که وقتی اولین ویژگی کشف شد، حقیقت این است که بقیه به سرعت بعداً ظاهر می شوند. در بالاترین قسمت دهانی با لب های پر می بینیم که انگار برای ما یک بوسه می فرستد. و همین کافی است تا بقیه صورت و بدن او را تصور کنیم. یا بهتر است به دنبال آن باشیم.
مثلا روی لب ها دو هلال وجود دارد که منطقاً پلک ها هستند. یا به صورت ابرها در پس زمینه و در حس می شوندما به موهای او و از آن به شانه ها و گردن او مربوط می شویم.
همه چیز با قسمت های سیاه قاب شده است که ما را به یاد صندلی راحتی می اندازد که دختر روی آن نشسته است. بنابراین اگر گیتار می‌نوازید، در نیمه‌ی پایین قاب، روی پای شما خواهد بود.
آن هواپیمای اخرایی بزرگی وجود دارد که اکنون فهمیده شده است. این چوب گیتار است و سیم های آن روی آن نقاشی شده است.
یعنی براک بخش هایی از عناصری را که قهرمانان نقاشی هستند به ما نشان می دهد. اما آنها هرگز کامل نیستند. تماشاگر باید آنها را جستجو کند، آنها را متحد کند و آنها را تفسیر کند. به عبارت دیگر، یک نگاه اول برای قدردانی از این نوع کار کافی نیست. باید وقت و کمی تخیل به آنها اختصاص داد.
خود براک برای این نوع نقاشی استدلال می کرد و می گفت که او قادر نیست با رعایت معیارهای واقعیت یک زن را با زیبایی تمام نقاشی کند. هر چند فکر می کردم هیچ کس این توانایی را ندارد. واقعیت این است که او فکر می کرد که می تواند نوع دیگری از زیبایی را بر اساس خطوط، جرم ها، حجم ها، وزن ها و البته همه چیز بر اساس ذهنیت خود نقاشی کند. به طور خلاصه، به دنبال نمایش طبیعی نیست، که بهانه ای بیش نیست، برای ایجاد یک تصویر تزئینی، هرچند با احساس.
