پس از موفقیت زیبایی شناسی کلاسیک که در زمان رنسانس احیا شد، جنبش هنری جدیدی در میان نقاشان جوان شکل گرفت. در واقع، این واقعیت تعجب آور نیست زیرا در دوره رنسانس سه گانه بزرگ هنر (رافائل، میکل آنژ و لئوناردو داوینچی) به اوج نقاشی رنسانس رسیده بود، بنابراین چهره های جدید تصویری تنها دو مسیر داشتند: یکی، ادامه در رد پای استادان بزرگ با کپی برداری از سبک آنها، به دنبال مسیرهای جدیدی که نقاشی را به مسیرهای جدید هدایت کند. این بدون شک راهی بود که پونتورمو جوان، نویسنده اثری که در زیر به تحلیل آن می پردازیم و با عنوان یوسف و یعقوب در مصر انتخاب شده است.
Pontormo، که نام اصلی او Jacopo Carrucci (1494 - 1557) بود، شاگردی بسیار خوبی از استادان مهمی مانند آندره آ دل سارتو، پیرو دی کوزیمو یا خود لئوناردو داوینچی داشت. به گفته وازاری در اثر زندگی‌ها، پونتورمو همیشه در منطقه فلورانس تحت حمایت خانواده مدیچی کار می‌کرد و شخصیت روان‌نژند و زیاده‌روی‌اش کار هنرمند را دشوار می‌کرد..
در آغاز قرن شانزدهم، بین سالهای 1515 و 1518، هنرمند در تزئین طاقچه ای که بانکدار Pier Francesco Borgherini برای جشن ازدواج خود سفارش داده بود، شرکت کرد. در شرکت شرکت کردچهار هنرمند مختلف از جمله پونتورمو به همراه آندره آ دل سارتو، گراناچی و باکیاکا.
نقاشی پونتورمو با رنگ روغن روی تابلو ساخته شده است، در حال حاضر در گالری ملی لندن به نمایش گذاشته شده است و دارای ابعادی دیدنی است که به عرض بیش از ده متر و طول بیش از نه و نیم متر می رسد. هنرمند از سطح وسیع تابلو بهره می‌برد و صحنه‌هایی از زندگی خوزه را بازگو می‌کند که ما همیشه او را با پوشیدن تونیک بنفش و شنل اخرایی می‌شناسیم. این هنرمند بر اساس آخرین قسمت‌های زندگی یوسف ساخته شده است، بنابراین می‌توانیم او را همراه با پدرش در دیدار فرعون مصر، در سمت راست مراقبت از فقرا، روی پله‌ها همراه با فرزندانش و در نهایت در ناحیه بالای شهر ببینیم. ساختمان استوانه ای عجیب خوزه نوه هایش را برای برکتش تقدیم می کند.
کار پونتورمو به دلیل رنگ روشن معمولی از شیوه رفتاری و همچنین برای فیگورهای کشیده تر از آنچه که توسط قانون کلاسیک مشخص شده است متمایز است.
