از سال 1510، نوابغ بزرگ رنسانس فلورانس را ترک کردند، یعنی میکل آنژ ، لئوناردو و رافائل . و از آن پس یک Andrea del Sarto (1486 - 1530) قرار بود نقاش اصلی پایتخت توسکانی شود. مسیر حرکت او بسیار کنجکاو بود. از آنجایی که او فرزند یک خیاط (سارتو) بود، برای شروع از ریشه خانوادگی خود شروع کرد و نام هنری او نیز از این روست. او همچنین کار خلاقانه خود را به عنوان زرگری آغاز کرد و بعداً نزد نقاشان درجه دو یا سه آموزش دید. با این حال، هنر استادان بزرگ را به تنهایی مطالعه کرد و از همه آنها تأثیر گرفت.
پرتره مرد جوان اثر آندره آ دل سارتو
اگرچه ممکن است لئوناردو داوینچی باشد که بیشترین تأثیر را بر او گذاشت. او از او اسفوماتوی قابل تشخیص خود را اقتباس کرد و همچنین جذب سیال بودن پیکره های او شد، به ویژه چهره های دوره آخر، که خطوط مارپیچی بر آنها غالب بود. با این حال، نقاشی لئوناردسک مدل‌سازی تک رنگ را دوست ندارد و ترجیح می‌دهد رنگ‌های روشنی را که حتی در سایه‌ها ظاهر می‌شوند با هم ادغام کند.
حقیقت این است که موفقیت او در آن زمان مطلق بود، و او بر یک نسل کامل از نقاشان فلورانسی تأثیر گذاشت که بسیاری از آنها از کارگاه فعال او عبور کردند. در میان آنها تعدادی از هنرمندانی که قبلاً به سبک مانریستی تعلق داشتند، مانند Pontormo، نویسنده بسیاری از آثار مذهبی.
و کلیدهای آنپیروزی او اصالت بی چون و چرای او در طراحی او بود، که همچنین دارای قدرت عظیمی است و تعادلی بیش از ستودنی با شکوه رنگی نقاشی او پیدا می کند. در واقع، Andrea del Sarto، در نقاشی مانند نقاشی فلورانسی که اهمیت بسیار زیادی دارد، ما را به عنوان یک استاد بزرگ رنگ نشان می دهد که به طرز عالی از هارمونی بین رنگ های خاکستری و آبی استفاده می کند. ، قهوه ای یا صورتی. و این پرتره مرد جوانی که او در حوالی سال 1517 انجام داد، نمونه شگفت انگیزی از همه آن است.
در این پرتره همه چیز بسیار محدودتر و واقعی تر از نقاشی های مذهبی آندره آ دل سارتو است، جایی که معمولا هاله ای بهشتی تری دارد. در اینجا درمان نور باورنکردنی است. به نظر می رسد یک پنجره بلند و باریک در سمت چپ ما وجود دارد و از آنجا نور خورشید به داخل می ریزد و باعث درخشش در برخی از چین های پیراهن و در فک یا چرخش گردن مرد جوان می شود. در حین ایجاد سایه های عمیق در اطراف چشم.
این پسر در حال خواندن بود که ناگهان سرش را از روی کتاب برمی دارد، برمی گردد و به ما نگاه می کند. این یک نوع عکس فوری است، او با تعجب و تقریباً آزرده از وقفه به ما نگاه می کند و می توانیم تصور کنیم که بلافاصله به خواندن کتابی که در دستانش است و گوشه سمت راست پایین بوم را اشغال کرده است، برمی گردد.
