این بوم نقاشی شده با رنگ روغن توسط Jacopo Robusti ، معروف به il Tintoretto است که در به نمایش گذاشته شده است. موزه پرادو در مادرید.
تاریخ دقیقی که این اثر در آن انجام شد ناشناخته است، اگرچه مورخان موافقند که Tintoretto آن را قبل از سال ۱۵۴۷ نقاشی کرده است.
شستن پای تینتورتو
ویژگی اصلی این اثر این است که حساسیت فوق‌العاده نویسنده را برای ایجاد جلوه‌های نوری دراماتیک و خشن، با تضادهای قوی بین مناطق نورانی و سایه‌ها نشان می‌دهد.
یکی دیگر از مهارت‌های تینتورتو، تسلط او در نقاشی چهره‌هایی است که موقعیت‌هایشان بر پایه کوتاه‌سازی استوار است، که به نوعی حرکات تنش‌آمیز و بی‌ثباتی را منتقل می‌کند، چیزی که بدون شک توسط هنرمندان نقاشی منریست از پیش طراحی شده است.
از سوی دیگر، Tintoretto یک نقاش ونیزی است، و بنابراین وارث سنت های تصویری با ویژگی های بسیار منحصر به فرد است. به عنوان مثال، همه نقاشان ونیزی علاقه زیادی به نمایش عناصر حکایتی و صحنه‌هایی با ماهیت ثانویه دارند، که در این مورد در ارائه‌های متفاوت حواریون، که برخی از آنها مشغول درآوردن صندل‌های خود هستند، منعکس می‌شود تا جایی که مجبورند به یکدیگر کمک کنید.
در واقع صحنه اصلی نمایش چیست کهاین شرح کتاب مقدس است که چگونه عیسی عیسی پاهای رسولان را شست تا فروتنی خود را به آنها نشان دهد و اینکه او برای خدمت به مردم به دنیا آمده است، در اینجا در سمت راست نشان داده شده است. سمت نقاشی، در حالی که منطقی تر به نظر می رسد که فضای غالب در مرکز بوم را اشغال کند.
یکی دیگر از ویژگی های نقاشی مکتب ونیزیتسلط بر رنگ، رنگ آمیزی شدید آثار است که بزرگترین نماینده آن نقاش دوره رنسانس، تیتیان بود..
منابع استفاده شده توسط Tintoretto برای عمق بخشیدن به دو بعد نقاشی نیز بسیار جالب است. در پس‌زمینه، طاق بزرگی را می‌بینیم که به یک حوض باز می‌شود، که به نوبه خود با یک طاق جدید در دورترین چشم‌انداز بسته می‌شود، و تمام فضای بیرونی با معماری احاطه شده است که آثار Palladioرا به یاد می آورد. ، معمار معاصر و دوست تینتورتو. کل این بخش از نقاشی را که به آن وسعت و عمق می بخشد، می توان نوعی مجموعه در نظر گرفت، شبیه به آنچه که به عنوان پس زمینه صحنه در نمایشنامه ها استفاده می شود.
در حالی که خود محیط، جایی که داستان عهد جدید آشکار می شود، داخلی است که چشم انداز آن با کاشی کاری کف مشخص شده است. مطالعه چشم انداز و عمقی که تینتورتو در این اثر انجام داد سال ها بعد توسط دیگو ولاسکز بسیار تحسین شد.
همه چیز در اثر بسیار نمایشی است، حتی نور اعمال شده توسط نویسنده، نور بسیار شدیدی کهرنگ‌های سرد را در معماری‌ها و شخصیت‌ها به نمایش می‌گذارد که حس درام و بیان تئاتری را بیشتر برجسته می‌کند.
