این بوم با تکنیک رنگ روغن نقاشی شده است و ابعاد بسیار بالایی دارد، زیرا نزدیک به ۳ متر ارتفاع و حدود ۱۲۰ سانتی متر عرض دارد. این اثر توسط هنرمند انگلیسی Edward Colley Burne Jones در سال 1880 نقاشی شد و در حال حاضر بخشی از مجموعه گالری معتبر تیت در لندن. است.
پلکان طلایی برن جونز
در اثر می توان تمام ویژگی های سبکی این نقاش را به جنبش هنری قرن نوزدهم پیش_رافلیت ، جنبشی که عمدتاً توسط نقاشان شکل گرفت، مشاهده کرد. Dante Gabriel Rossetti ، جان اورت میلیس و برن جونز خود. به طور کلی، آنچه این گروه از نقاشان وابسته به جنبش به دنبال آن بودند، بازگشت به اشکال هنری بود که پیش از نقاش بزرگ ایتالیایی Rafael Sanzio، از آنجایی که آنها تصور می کردند که تمام هنرهای غربی از اوست. مسیری اشتباه و منحط را در پیش گرفتید.
از این سه نقاش پیش از رافائلی، ادوارد برن جونز کسی است که آثارش را با رنگ کمتری ساخته است، و حتی گاهی اوقات این کار فقط بر اساس استفاده ماهرانه از تضادهای معمول تکنیک کیاروسکورو بوده است. بیشتر اشکال نقاشی نئوکلاسیک بودند تا ویژگی های هنر پیش از رنسانس که این گروه از هنرمندان بسیار دوست داشتند.
اما از سوی دیگر برای، احتمالا بهتریناستعداد فنی پیش رافلیت ها ادوارد برن جونز بود و در این و در دیگر بهترین آثارش، تکنیک او یادآور آثار ظریف ساندرو بوتیچلی و به ویژه نقاشی های است. Mantegna ، به ویژه برای شخصیت معماری که او در ترکیب بندی های خود به کار می برد.
برخی از ترکیب‌بندی‌هایی که هندسه برای آنها بسیار مهم است، هندسه‌ای که برای پس‌زمینه‌ها و حتی خود فیگورها کاربرد دارد. کافی است ببینید که چگونه در اینجا، چگونه پله های به اصطلاح طلایی در امتداد یک شکل مارپیچی کامل رشد می کنند، در حالی که هر یک از زنان نقاشی شده دارای یک شخصیت ستونی مشخص است که همیشه نسبت های مطالعه شده دارد. بنابراین، جای تعجب نیست که آنها در لباس های معمول یونان کلاسیک می پوشند، گویی ادای احترام شخصی خود را به آن زمان و اشکال هنری که در آنجا ایجاد شده است، همیشه بر اساس عقل و منطق می کنند. در محاسبات ریاضی.
اما اگرچه در این اثر ادای احترام ویژه ای به جهان یونان باستان وجود دارد، اکثریت قریب به اتفاق نقاشی های برن جونز بسیار معنوی تر هستند، گاهی اوقات به لحن عرفانی خاصی می رسند، که چیز عجیبی نیست. او می‌دانست که در جوانی به تحصیل الهیات می‌پرداخت و در آن زمان با یکی از شاعران برجسته بریتانیایی آن زمان به نام ویلیام موریس آشنا شد که به همراه نویسنده همکار جان راسکین نیز از افراد ثابتی بودند. انگیزه الهام برای هنرمندان جنبش پیش_رافائلی و همچنین برای دیگر نقاشان معاصر با ویژگی های رمانتیک تر. ازدر واقع، پیش رافائلیسم یک جنبه خاص در رمانتیسم حاکم در آن زمان تلقی می شود.
کار برن جونز به طور کلی بسیار جالب است، زیرا در طول زندگی او، که از سال 1833 تا 1898 طول کشید، او تعداد زیادی نقاشی و تقریباً همیشه با کیفیت عالی ساخت.
