جاشوا رینولدز یکی از بزرگترین پرتره نگاران قرن هفدهم نقاشی انگلیسی است. او طبق معمول در میان هنرمندان روکوکو ، شخصیت‌های بورژوا و اشرافی زمان خود نقاشی می‌کرد، و حتی چندین پرتره با لحن بسیار صریح با بازی فرزندان آن شخصیت‌های ثروتمند مانند کیس می‌کشید. از کار او پرتره خانم بولز با سگش.
لیدی ورسلی رینولدز
با این حال، این بوم نقاشی شده با رنگ روغن اثری با ماهیت بسیار متفاوت است. ما را با یکی از جنجالی ترین زنان آن زمان آشنا می کند: لیدی ورسلی. وقتی در سال 1776 این بوم بزرگ (236 در 144 سانتی متر) را ساخت، این زن هنوز در رسوایی بزرگ اجتماعی خود بازی نکرده بود، اما او قبلاً شخصیتی بد شهرت در میان محافظه کارترین افراد بود.
رینولدز واضح است که از این موضوع آگاه بوده و آن را همانطور که هست به ما ارائه می دهد. به عنوان یک بانوی بسیار جذاب و سلطه جو، از این رو محصول اسب سواری را در دست راست خود حمل می کند. او همچنین لباس سواری بسیار دیدنی می پوشد، که احتمالاً راحت ترین لباس سواری او نبود، اما لباسی بود که قرار بود حداکثر استفاده را از اندام او ببرد، به خصوص نحوه افزایش کمرش. در واقع، کفش‌های او نیز مناسب‌ترین کفش‌ها برای سوار شدن به اسب به نظر نمی‌رسند، اما هدف تحت تأثیر قرار دادن مهم‌تر بود.
و نقاش نیز در این ایده همکاری می کند که فیگور این زن بیننده را تحت تأثیر قرار می دهد. از این رو، اعوجاج خاصی در تناسبات پرتره دیده می شود تا زیبایی و شکوه بیشتری به آن ببخشد. منبعی که رینولدز آن را اختراع نکرد، اما به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد، به‌ویژه به نقاشی رنسانس که این هنرمند به خوبی می‌شناخت. سپس آثار مختلفی از Titian مانند Danae او بدن زنان را با اعوجاج و عدم تناسب خاص به ما نشان داد.
در مورد پرتره بانو ورسلی می بینیم که پاهای او فوق العاده بلند است، در حالی که پاهای او در مقایسه با آنها کوچک است. اگر واقعاً اینطور بود، حقیقت این است که عملاً راه رفتن یا حتی ایستادن برای او غیرممکن بود.
همه چیز در این اثر، که در Harewood House در یورکشایر، بریتانیا برگزار می شود، قرار است تأثیر بگذارد. از چهره با ابهت تصویر شده، به ویژه برای عمودی بودن، موقعیت مرکزی و تن قرمز پرشور لباسش، و همچنین برای محیطی که پرتره در آن قرار می گیرد. او او را در منظره‌ای نامشخص با لحن‌های بسیار ملایم قرار می‌دهد که حضور قدرتمند او را به‌عنوان سلطه‌گر بر کل بوم بیشتر می‌کند. با ژستی که عظمت، امنیت و فردگرایی را منتقل می کند. به طور خلاصه، پرتره‌ای که علاوه بر نشان دادن تسلط بالای هنرمند در تصویرسازی، به ما کمک می‌کند تا دریابیم که او چگونه می‌توانست روح و شخصیت هر یک از سوژه‌هایش را به تصویر بکشد.
