فضای شهری و جهان وطنی پاریس در آغاز قرن نوزدهم آثاری واقع گرایانه برای ما به جا گذاشت که نقاشان منبع اصلی الهام خود را در شهر و در جامعه آن زمان یافتند، محیطی که معرف آن بود. نقاشان امپرسیونیست مانند مونه یا رنوار اما به تدریج فرسوده شدند به طوری که هنرمندان به دنبال منابع جدید الهام بودند. شاید کار روسو یکی از بزرگترین نمایانگر پویایی هنری جدید باشد که در آن محیط شهری جای خود را به حسی اثیری و عجیب‌تر داد.
Henri Julien Félix Rousseau معروف با نام مستعار افسر گمرک روسو (1844-1910) در شهر کوچکی در دره Loire متولد شد. تنها فرزند یک خانواده، وضعیت اقتصادی خانواده او را وادار کرد تا رشته حقوق را با کار ترکیب کند و به تدریج هنرمند بیشتر و بیشتر به دنیای هنر علاقه مند شد. برخلاف اکثر هنرمندان، روسو هرگز آموزش آکادمیک ندید و تا چهل سالگی بود که هنرمند کاملاً خود را وقف نقاشی کرد. شاید ثمره فقدان آموزش آکادمیک بود که به او اجازه داد سبک پسرانه ای را ایجاد کند که او را به یکی از بزرگترین شارحان سبک ساده لوح تبدیل کند.
به این ترتیب در آثار هنرمند فرانسوی نیات واقع گرایانه به شیوه ای بسیار خاص ترکیب شده است.با فضایی رویایی که در آن طعم عجیب و غریب خودنمایی می کند. اثری که در اینجا تحلیل می‌کنیم و عنوان آن La Jungla است، رنگ روغن روی بوم در قالب منظره است که تقریباً سه متر عرض و کمی بیش از دو متر ارتفاع دارد.
آثار زیادی از روسو وجود دارد که به نظر می رسد در جنگل های استوایی رخ می دهد - شاید نماینده ترین و شناخته شده ترین آنها ببر غافلگیر شده از طوفان گرمسیری باشد - اما حقیقت این است که این هنرمند هرگز به آن نرسید. سفر به هر مکان عجیب و غریبی که به عنوان الهام بخش بوده است، علیرغم این واقعیت که برخی نظریه ها نشان می دهند که او می تواند در طول سال هایی که به عنوان سرباز کار می کرد، از جنگل بازدید کند. در عوض، مورخان هنر استدلال می کنند که فضای عجیب و غریب آثار هنرمند بر اساس مشاهده گیاهان در موزه تاریخ طبیعی پایتخت پاریس یا روی حیوانات عروسکی است.
در جنگل ما زنی کاملاً برهنه را در سمت راست بوم می یابیم که به نظر می رسد روی یک دیوان تکیه داده است، گویی یک زهره واقعی است. این زن جادویگا، معشوقه نقاش،است که مناظر سرسبز جنگل را با گل ها و حیوانات عجیب و غریب، از جمله شیر، فیل و یک مار صورتی رنگارنگ که به سمت بیننده می لغزد، مشاهده می کند. استتار شده در زیر درختان صحنه، یک مرد بومی رنگین پوست را مشاهده می کنیم که با فلوت خود مار را تشویق می کند.
خود هنرمند نامه ای نوشت که در آن نماد شناسی بوم، رویای جادویگا جوان را با توجه به نامشخص بودن آن توضیح داد.بینندگان آن زمان.
