هنرمند هلندی ونسان ون گوگ در طول عمر کوتاه خود بارها خود را نقاشی کرد، به ویژه به این دلیل که نزدیک‌ترین و ارزان‌ترین مدلی بود که در دسترس شما بود. و از میان تمام آن خودنگاره‌ها، شاید یکی از بهترین‌ها این عکسی باشد که در سال 1889 ساخته شد، یکی از آخرین نمونه‌هایی است که تکمیل شد، زیرا مدت کوتاهی پس از خودکشی او انجام شد.
خود پرتره ون گوگ
این نقاش چند ماه را در آسایشگاه سنت رمی گذرانده بود تا سعی کند استراحت ذهنی کافی برای فروپاشی های عصبی و اعتیاد غیرقابل انکارش به الکل پیدا کند. و در آن زمان بود که در نامه‌های معروف به برادرش تئو به او گفت که شناختن خود بسیار دشوار است، اما نقاشی کردن از خود آسان‌تر نیست.
به همین مناسبت او یکی از زیباترین ژست ها و لباس های بسیار رسمی خود را برای به تصویر کشیدن خود انتخاب می کند. خیلی بهتر از همیشه لباس پوشیده و درست تر از حد معمول، انگار می خواهد پیشرفت خود را بیان کند. در واقع فکر این را داشتم که کار را به یک نمایشگاه جمعی که قرار بود در بروکسل برگزار شود بفرستم، هرچند در نهایت آن را نفرستادم.
کار تسلط زیادی بر رنگ دارد. همه آن به لطف تنوع های متعدد یک تن غالب، آبی ساخته شده است. اما او با رنگ های مکمل دیگری مانند قرمزی ریش و موهایش و سایه های سبز که صورتش را می لرزاند، مواجه می شود.
یکی از ویژگی های ون گوگ امواج و گرداب هایی است که در پس زمینه ایجاد می کند، گویی بوم را با ضربات شانه می کند. این استنوعی پس‌زمینه که بلافاصله ما را به یاد آسمان شب پرستاره می‌اندازد. اما اکنون او از آن منبع برای ایجاد چیزی ملموس مانند آسمان استفاده نمی کند. در این مورد فقط یک پس‌زمینه است، بله، یک پس‌زمینه مواج و متلاطم، چیزی شبیه انرژی که در نقاشی و در سر هنرمند جریان دارد. روی سطح نقاشی می گذرد، بدون نقطه محو شدن، بدون راه گریزی. شما با رنگ طراحی می کنید و چیزی خلق می کنید که هم انتزاعی و هم بیانی ناب است. برخی از اشکال شعله ور که شکل را احاطه کرده اند و مربوط به نگاه شدیدی است که ونسان ون گوگ به ما نشان می دهد. بدون شک این اثر که امروزه متعلق به Musée d'Orsay در پاریس است یکی از خلاقیت های بزرگ هنرمند هلندی است و نشان می دهد که چرا هنر او تا این حد بر نسل های بعدی هنرمندان تأثیر گذاشته است. با وجود اینکه او هرگز نتوانست در زندگی خود به موفقیتی دست یابد.
