کامیل پیسارو نقاش با شخصیت خاص و بسیار خاص خود در گروه هنرمندان امپرسیونیست در پایان قرن نوزدهم بود.. اگرچه مشخص است که او تحت تأثیر معاصران خود بوده و آثاری وجود داشته که در آنها خود را وقف موضوعاتی مانند جلوه های نوری ویژه کرده است که Monet یا رنوار را بسیار نگران کرده است..
سیب‌چینان پیسارو
این بوم 1881 توسط Apple Pickers را باید در این خط فهمید. در این مورد، او مدل های خود را زیر یک درخت قرار داد تا سعی کند بازتاب ها و جلوه های نور ناشی از عبور اشعه های خورشید از شاخه های درختان سیب را بازتولید کند.
تمام پارچه در رنگ آبی غوطه ور شده است که باعث می شود صحنه روستایی لرزان باشد. چیزی که به نوعی او را به پل سزان پیوند می دهد، که برای او همه چیز توسط پرده های آبی نور محیط فیلتر شده است، اگرچه باید در نظر داشته باشیم که ما در مورد نظریه ای صحبت می کنیم که ایننقاش پست امپرسیونیست سالها پس از ساخت این نقاشی پیسارو به نمایش گذاشت.
واقعیت این است که پیسارو توانسته است هوا را نقاشی کند، ما می توانیم آن را احساس کنیم. همانطور که گرمای پرتوهای خورشید نیز به هر کجا که می رسد احساس می شود یا آرامش در مناطق سایه دیده می شود.
این صحنه بسیار دلنشین است و موفقیت آن بر اساس رنگ های استفاده شده استو روابط روشن بین آنها ایجاد شده است. به خصوص بین تن های زرد نقاط و نواحی روشن و رنگ های آبی در نواحی سایه. نقاش این دو رنگ اصلی را به شدت در تضاد قرار می دهد تا این تغییرات نور را برجسته کند، چیزی که حتی رنگی غیرواقعی به صحنه می دهد.
این راز بزرگ این پارچه است: یک رویداد بسیار رایج و روزمره، مانند برداشت سیب، به دلیل فضایی که در آن قطعه باغ و زنان در آن وجود دارد، تبدیل به لحظه ای جذاب و تقریباً جادویی می شود.
در واقع، پیسارو، اگرچه صحنه های شهری زیادی را نقاشی کرد، اما حقیقت این است که او نسبت به دنیای روستایی و همه کارهای دهقانان علاقه خاصی داشت. و کم نبودند آثاری که در آنها به عنوان قهرمان ظاهر شوند. و به طور کلی، نقاشی های او با مضامین مشابه، یا به دلیل ژست شخصیت ها و یا به دلیل نورهایی که در آنها ایجاد می کند، مانند این اثر استثنایی از سیب، فضای نوستالژی خاصی را به آنها می بخشد. انتخاب کنندگان.
