قلعه سنت آنجلو دوکورو

این بوم نقاشی هنرمند فرانسوی Camille Corot (1796 - 1875) اکنون در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. یکی از معمولی ترین تصاویر شهر رم ، با گذر از رودخانه تیبر و در سواحل آن قلعه سنت آنجلو یا مقبره هادریان را نشان می دهد..

قلعه Sant'Angelo de Corot

در واقع، مناظر ایتالیایی در تولید تصویری کامیل کورو بسیار رایج است. این نقاش شخصیتی با دغدغه‌های هنری و در عین حال با منابع مالی فراوان بود، چیزی که به او اجازه می‌داد به سرزمین‌های ایتالیا و همچنین به سایر نقاط اروپا مانند هلند سفر کند. و در تمام آن مکان‌ها او همیشه از هنر محلی تأثیر می‌گرفت و سپس آن را در آثارش می‌ریخت.

در این بوم، ما می بینیم که با قلم مو بسیار شل Corot، که در بسیاری از مواقع مناظر شهری تحت سلطه برخی بناهای تاریخی را به عنوان موتیف نقاشی های خود انتخاب کرده است، چیزی که در این بوم یا نقاشی های پل نانت یا در یکی از کلیسای جامع شارتر تأیید شده است.

از آن تأثیراتی که کوروت از مکان هایی که سفر کرد، شاید مهم ترین تأثیری باشد که او در ایتالیا گرفت. در آنجا او بلافاصله پس از زمان خود پیشرفت مهمی به سمت جنبش هنری داشت، امپرسیونیسم ، کاری که توسط گروهی از نقاشان ایتالیایی به نام انجام می شد. Machaioli یا "نقاشان لکه دار".

اما کورو هنوز یک نقاش به سبک واقع گرایانه است، که در آن زمان با یک جریان هنری بسیار جالب، یعنی مدرسه باربیزون تماس گرفت.، که گاهی اوقات با او برای نقاشی در هوای آزاد در Fontainebleau می رفت، اما هرگز کاملاً به گروه وابسته نشد و استقلال خود را حفظ کرد. البته، مانند همیشه، او از این فرصت استفاده کرد و از نقاشانی مانند Teodore Rousseau یا Charles François Daubigny هر چیزی را که بیشتر به او علاقه داشت، گرفت.

مثلاً او مناظر را به تنهایی نقاشی نمی کرد، او همیشه دنبال بهانه ای برای توجیه آن نقاشی می گشت. چیزی شبیه به آنچه که نقاشان رئالیست دیگری مانند Millet یا Daumier انجام دادند، اگرچه او مانند آنها قصدی به وضوح اجتماعی یا انتقادی نداشت. کافی است The Angelus اثر ژان فرانسوا میله یا Vagón de Tercera اثر Honoré Daumier را به یاد بیاورید و ببینید که چگونه کوروت آثار خود را با پیام های اجتماعی بیش از حد بار نمی کند.

علاوه بر این، مناظر کوروت کاملاً بازتولید طبیعت و منظره‌ای که او در نظر می‌گیرد نیست. او تفسیر خودش را از آن مکان ها می کند. به نوعی، او تمایل دارد دیدگاهی کاملاً دور را اعمال کند، که آشکارا از نظر فیزیکی او را دور می‌کند، و در عوض موفق می‌شود دیدگاه‌هایش را با نزدیکی معنوی تطبیق دهد.

و یکی دیگر از ویژگی های نقاشی او این است که او به طور کلی با ترکیب بندی های بسیار متعادل سروکار دارد، هم به دلیل حجم هایی که باید بازسازی شوند و هم به دلیل مطالعه دقیق نور و رنگ ها. این نقاشی از قلعهSant'Angelo نمونه خوبی است، زیرا عملاً نقاشی را به دو قسمت تقسیم می کند، افق به نوعی پلی است بر روی Tíber در مرکز، آسمان بالا، پایین دست، و به طرفین حجم قلعه و خانه های رومی. و همه آنها با رنگی معمولی از طلوع خورشید که به تصویر یکنواختی می بخشد.