این یکی دیگر از آثار گوستاو کوربه است، یک نقاش فرانسوی که اگرچه عمدتاً به عنوان یک هنرمند رئالیست فهرست می شود، اما حقیقت این است که او تولیدات متنوعی دارد. و عجیب است، جایی که برهنه‌ها در کنار هم وجود دارند که از فضولیسم و لزبینیسم مانند لاس دورمینتس صحبت می‌کنند، یا حتی از اندام تناسلی زنانه تصویری نزدیک می‌سازند، مانند منشاء جهان، زمانی که او متنوع‌ترین خودنگاره‌ها را نمی‌سازد. یا صحنه ای به همان اندازه خالی از سکنه در دفن در اورنانس به ما ارائه می دهد.
سنگ شکنان کوربه
عنوان It به ما می گوید که قرار است چه چیزی را ببینیم. به خاطر داشته باشید کهCourbet مستقیماً خود را دشمن آرمان، شعر و مذهب اعلام کرد. درک او از زندگی بسیار نزدیکتر به زمین بود و از هر جستجوی زیبایی ایده آل فرار می کرد. او ترجیح می‌داد چیزها را آن‌طور که می‌دید بازنمایی کند، یعنی روحیه‌اش به شدت واقع‌گرا بود.
آنقدر واقع بینانه که از شعارهای دیگر نقاشان با دغدغه های یکسان، مانند Millet فاصله می گیرد، اما در آثاری مانند معروف او هاله بصری متفاوت و غیر واقعی دارد. فرشته. کوربه از نظر شکل و رنگ بسیار مشتاق تر، طبیعی تر است.
در مورد رنگ، حقیقت این است که او یک استاد واقعی بود، چیزی که بودقادر به نشان دادن دور شدن از رنگارنگ ترین روندها است. با این حال، او ثابت کرد که بر تاری‌های ملایم‌تر تسلط دارد، چیزی که با ترکیب استفاده از برس‌ها و چاقوی پالت برای پاک کردن رنگ در جستجوی جلوه‌های نوری مورد نظر به آن دست یافت.
این یک هنرپیشه واقعی است که ویژگی‌های شخصیت‌ها، لباس‌هایشان یا هر عنصری را که تا آخرین جزئیات گرفته شده به ما ارائه می‌دهد تا تصویری از بدبختی بدهد. شما باید تصویر را در همان لحظه ای که او آن را نقاشی کرد، درک کنید.
ماه‌ها پس از وقایع انقلاب ۱۸۴۸ که در آن جنبش کارگری برای اعتراض به استثماری که متحمل شده بودند و برای دستیابی به حقوقی که وجود نداشت، به میدان آمد. برخی از ایده هایی که کوربه به اشتراک گذاشت. این اثر را باید در این زمینه قرار داد و همچنین نحوه ساخت آن را، زیرا جزئیات بسیار تبلیغاتی وجود دارد که چندان با زمختی که معمولاً مشخصه آثار این هنرمند است، مطابقت ندارد.
به وضعیت کودکی که سنگ حمل می کند نگاه کنید. یک کار سخت، یک موقعیت اجباری و این احساس سنگینی سنگ و درد پسر را به ما می دهد. با این حال، همکار بسیار مسن‌تر او، در وضعیتی بسیار متعادل‌تر کار می‌کند، گویی برای نمایشی ایده‌آل از رنج کار ژست می‌گیرد. شاید خیلی غیر طبیعی و تبلیغاتی باشد.
