کارگاه نقاش اثری تصویری است که توسط هنرمند رئالیست گوستاو کوربه (۱۸۱۹ - ۱۸۷۷) با رنگ روغن روی بوم انجام شده است. در واقع، عنوان کامل آن کارگاه نقاش، تمثیل سلطنتی، تعیین مرحله هفت ساله زندگی هنری (و اخلاقی) من است، اگرچه اغلب از آن به عنوان تمثیل سلطنتی یا به سادگی کارگاه نقاش یاد می شود.
Courbet این اثر را با ابعاد بسیار ، با ابعاد بیش از سه متر ارتفاع و پنج متر، بین سالهای 1854 و 1855 نقاشی کرد. ایده این هنرمند ارائه همکاری با یازده نفر دیگر در سالن نمایشگاه جهانی پاریس که در همان سال برگزار شد، با این حال سالن این اثر را رد کرد و کوربه در ژست تایید خود تصمیم گرفت نمایشگاهی موازی با سالن رسمی سازماندهی کند: سالن رئالیسم. با این حال، این اثر آنطور که نقاش دوست داشت نقدهای خوبی دریافت نکرد و به عنوان مبتذل و متوسط توصیف شد.
اثر کارگاه هنرمند را نشان می دهد و چهره های نمایش داده شده تمثیلی از کارنامه هنری نقاش است. کار او، علاوه بر برنامه پیچیده شمایل‌نگاری ، در طبقه‌بندی آن در یک ژانر تصویری پیچیدگی زیادی دارد: او از قالب منظره استفاده می‌کند که نمونه‌ای از نقاشی تاریخ است و به درستی به نظر می‌رسد. نقاش نمایانگر صحنه ای از گذشته است، اما ژانرهایی مانند پرتره، اثر ژانر و حتیطبیعت بی جان.
اثر در سه نوار عمودی کاملاً متمایز شده تنظیم شده است: در منطقه مرکزی نقاش رئالیست منظره ای را ترسیم می کند در حالی که پشت سر او یک زن برهنه توجه او را می طلبد، کل. با حضور یک گربه سفید و پسر کوچکی که در فکر فرو رفته به چشم انداز کوربه می نگرد کامل می شود. هر دو - کودک و زن برهنه - نماینده تماشاگران ایده آل و فارغ از تعصب هستند.
در ناحیه سمت چپ، گروهی از شخصیت‌های غیر مرتبط با هنر نمایش داده می‌شوند که خود او آنها را «کسانی که در مرگ شکوفا شدند» می‌نامد و در آنجا نه تنها دشمنان خود، بلکه کسانی را که درگیر فقر هستند، از جمله آنها می‌نامد. شکل شکارچی که به طرز مشکوکی شبیه ناپلئون سوم است، برجسته است. در گروه سمت راست، نقاش دوازده شخصیتی را نشان می دهد که خود را به عنوان دوستان هنر معرفی می کنند و بنابراین با خود کوربه، برخی از این شخصیت ها بودلر، شامفلوری، پرودونم…
نور از پنجره سمت راست وارد اتاق می شود، شخصیت های سمت راست، دوستان نقاش را روشن می کند، و با حرکت به سمت چپ، تاریک تر می شود. در واقع بوم کاملاً تیره است زیرا نقاش ابتدا بوم را سیاه می کرد و سپس قسمت های روشن تر را رنگ می کرد.
رنگ‌های خاکی و سیاهبر پالت غالب است، ایمپاستو مملو از مقدار زیادی رنگ است که اگرچه طعم نهایی جریان‌های آکادمیک را نمی‌دهد. با قدرت زیادی در برابر تماشاگر ارائه شد.
کار کوربه بر هنرمندانی به اندازه خود مانه در آثاری مانند موسیقی تویلری تأثیر می گذارد. امروزه این اثر در موزه اورسی پاریس نگهداری می‌شود.
