موزه آرت نوو و آرت دکو کازالیس در شهر سالامانکا واقع شده است، در داخل آن قطعاتی را می‌یابیم که متعلق به هنرهای تزئینی هستند، اغلب اشیایی کاربردی که ما را به آنها نزدیک‌تر می‌کنند. به زندگی روزمره و شیوه زندگی جامعه در پایان قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم. در داخل، بیش از نوزده مجموعه آن چشم اندازی بی نظیر از برخی از بهترین کارگاه های این سبک های هنری را به ما ارائه می دهد.
اما اگر محتوای آن تجملات خالص باشد، قاره نیز از آن عقب نیست. خانه خود یک قصر شهری است که تاجر Miguel de Lis (1855-1909) دستور ساخت آن را داد. در شهر قدیمی سالامانکا به معمار Joaquín de Vargas y Aguirre. اگرچه درست است که این سایت با مشکلاتی مانند ناهمواری در ضلع جنوبی، شکل نامنظم آن یا قرار گرفتن در دیوار شهری روبرو بوده است، اما معمار موفق به ایجاد بنایی منحصر به فرد شده است.
خانه و امروزه موزه در اطراف یک حیاط مرکزی ساخته شده است که در ابتدا باز بود. در دو طبقه آن، اتاق های متعددی توزیع شده است، از برخی اتاق خواب ها برای زمستان و برخی دیگر برای تابستان، اتاق های غذاخوری، دفاتر، حمام یا حتی یک گلخانه.
نمای شمالی ساخته شده از سنگ و آجر در تضاد با نمای جنوبی است که در آن مصالح به کار رفته، آهن و شیشه، به روش های جدید ساخت و ساز اشاره دارد.لحظه.از نمای جنوبی یک پلکان دوتایی پایین می آید که ناهمواری های زمین را پل می کند و جای خود را به چند تراس باغ و غار کوچکی می دهد که ساخت و ساز را در تماس با طبیعت قرار می دهد و از احساس سنگینی در کل جلوگیری می کند.
از سال 1917 این خانه صاحبان متعددی داشت، از جمله کسی که رئیس دانشگاه سالامانکا، انریکه اسپرابه، شد، اما در دهه هفتاد این مجموعه باشکوه به سرنوشت خود رها شد تا اینکه در سال 1981، شورای شهر شهر برای حفظ و ارزش گذاری آن را مصادره کرد.
در سال 1995 سرنوشت La Casa Lis تغییر کرد، به عنوان موزه ای افتتاح شد که در داخل آن مجموعه بسیار مهمی از آثار متعلق به هنرهای تزئینی اهدا شده توسط باستان شناس سالامانکا Manuel Ramos Andrade افتتاح شد.. آندراده که در سفرهای متعدد خود مجموعه ای بسیار ویژه از آثار هنری را گردآوری کرده بود، تا لحظه مرگش در سال 1998 مشتاقانه درگیر این پروژه بود و خود او کسی بود که پنجره شیشه ای رنگی را طراحی کرد که شب را به تصویر می کشد. توسط کارگاه ویلاپلانا برای پوشش سرزمین مرکزی ساخته شد.
در مجموعه‌ای که آندراد به ارث گذاشته و موزه به تدریج در حال گسترش است، می‌توانیم عینک‌های باشکوه امیل گال، آگوست و آتونین داوم، بطری‌های کوچک عطر، فن‌ها، مبلمان را ببینیم… مجموعه او بسیار گسترده است و نفیس است که مینای دندان های لیموژ، برنزهای وین یا آثار تصویری سلسو لاگار را در میان دیگران لمس می کند. ذکر ویژه سزاوار با شکوه و تلطیف استکرایسلفانتین ساخته شده از عاج و برنز توسط مجسمه سازانی به اندازه چیپاروس. علاوه بر بیش از سیصد عروسک با چهره‌های چینی که در موزه نگهداری می‌شود و توسط کارگاه‌های مهمی مانند برو یا کستنر و اسباب‌بازی‌های زیبای دیگر مانند عروسک‌های سیرک Steif یا Kewpies ساخته شده‌اند.
لا کازا لیس، هم به خودی خود و هم به دلیل مجموعه ای که در خود دارد، منظره ای برای حواس، پناهگاهی از صلح و زیبایی است که ما را در هیاهوی شهر دانشگاهی بی نظیر به قرن های دیگر می برد.
