معماری مذهبی

معبد رومی

معماری مذهبی که کمتر از معماری مدنی توسعه یافته است، از میراثی دوگانه ناشی می شود: یونانی و اتروسکی.

تفاوت اصلی بین معبد رومی و مدل یونانی آن این است که استریوبات-استیلوبات با یک سکو یا ازاره با دیوارهای عمودی جایگزین شده است که برخی از طبقات-پله ها را محدود می کند و فقط از جلوی نمای جلویی آن قابل دسترسی است. سل چندتایی است (از آنجایی که مردم روم معابد خود را به خدایان مختلف وقف می کنند) و تیمپانوم مجسمه ای ندارد

پرکاربردترین سفارش کورنتی است.

معمولاً اینها معابدی با پلان مستطیل شکل و شبه اپیپتروس هستند (ستون های ایوان اصلی مستقل هستند، اما بقیه فقط تزئینات برجسته ای هستند که در دیوار تعبیه شده اند). به اصطلاح Maison Carreé در نیمس، مربوط به دوره آگوست، و معبد فورتونا ویریل در رم (قرن اول قبل از میلاد)، هستند. معمولی ترین رومی ها در این روش از گیاه مربعی.

تولوس یونانی در پایه معابد دایره‌ای رومی قرار دارد، که در میان آنها یکی از Vesta برجسته است، در انجمن رومی، از قرن اول قبل از میلاد - احاطه شده توسط یک پرستیل از ستون‌های قرنتی، در سلول‌های آن آتش مقدس توسط وستال‌ها نگهداری می‌شد، و در شعله، وستا به عنوان نوری نامرئی مورد تحسین قرار می‌گرفت.

اما دیدنی ترین معابد رومی به اصطلاح پانتئون آگریپا است که در آن زمان ساخته شد.هادریان (قرن دوم پس از میلاد) برای پرستش همه خدایان رومی و برای بزرگداشت اعمال عالی دولت. یک نما با یک پایه بر روی هشت ستون (از معبد قبلی که توسط امپراتور آگریپا، داماد آگوستوس دستور ساخت آن صادر شده بود)، به یک اتاق دایره ای عظیم به عرض 43 متر، که توسط یک نیمه کروی پوشانده شده است، دسترسی پیدا می کند. گنبدی با سقف‌های محفظه‌ای. مرکز آن یک دهانه مدور، چشمی، تنها نور ساختمان است. آنچه در مورد پانتئون برجسته است فضای داخلی بزرگی است که توسط معماران آن ایجاد شده است. این ساختمانی است که برای "تجربه" بودن از درون ساخته شده است (برخلاف معماری مذهبی کلاسیک، که عموماً برای دیده شدن از بیرون ساخته شده است).

آرامگاه

مقبره های فردی شخصیت های اصلی مقبره ها بودند که همزمان به عنوان مقبره و معبد عمل می کردند. به نظر می رسد آنها از مقبره های اتروسکی گرفته شده اند. آنها اغلب در پلان دایره‌ای هستند و بدنه‌ای استوانه‌ای دارند که با تپه‌ای از زمین پوشانده شده است.

مقبره Cecilia Metela که در زمان آگوستوس ساخته شد، یکی از جالب‌ترین نمونه‌های مقبره‌های برجی شکل است که دارای یک اتاق تدفین کوچک و تاج‌گذاری با یک تپه زمین شناخته شده ترین مقبره مقبره هادریان، متعلق به قرن دوم پس از میلاد است. ج.، استوانه غول پیکری که بر روی پایه ای به ارتفاع ده متر قرار دارد. امروزه به یک قلعه (قلعه سنت آنجلو) تبدیل شده است.