این نامی است که به موزه هنرهای معاصر واقع در مجاورت مزون کاره دی نیمز معروف، طراحی شده توسط معمار بزرگ دیگری: نورمن فاستر، داده شده است.
با این پروژه، نیمس ساخت فضایی را در نظر گرفت که جلوه های هنری معاصر را در خود جای دهد، چیزی که فاقد آن بود، و راهی برای فعال کردن مجدد صحنه فرهنگی خود.
با این حال، وجود یکی از بزرگترین آثار دوران باستان کلاسیک، Maison Carrée، مشکلی ایجاد کرد، زیرا ساختن یک ساختمان جدید در مقابل این بنا دشوار بود. راه حل از طریق پیشنهاد تفریحی، به روشی تقریباً مشابه با معبد رومی، به نسبت آن به دست آمد.
نتیجه ساختمانی است که در چهار طبقه (دو طبقه زیرزمین) ساخته شده با شیشه ساخته شده است که از یک اصل دیافانی و نور پیروی می کند، عناصر مشخصه کار فاستر (برای مشکل بروز نور قوی در فیلترهای حفاظتی). استفاده خواهد شد). فضای داخلی با اتاق های دیافان مدولار و یک نورگیر است که از طریق راه پله به پایین نفوذ می کند.
در این فضا، فضاهای مختلف برای پوشش کمبودهای شهر با هم ترکیب شده اند. یک موزه (بازشده در سال 1993)، یک کتابخانه بزرگ رسانه ای و یکمرکز اسناد و مدارک علاوه بر این، انواع فعالیت های جایگزین انجام می شود.
