جغدهای شب، که عنوان اصلی آنها Nightawks است، نقاشی رنگ روغن روی بوم توسط هنرمند هایپررئالیسم ادوارد هاپر است. این اثر یکی از بهترین تولیدات هنرمند نیویورکی و همچنین معیاری برای هنر آوانگارد قرن بیستم و یکی از بهترین انتقادات از جامعه شهری است که یک هنرمند توانسته انجام دهد.
Edward Hopper (1882 - 1967) یکی از نماینده ترین چهره های آنچه به نام مدرسه اشکان شناخته می شود،گروهی از هنرمندان است که در سال های اول قرن بیستم قرن خود را وقف به تصویر کشیدن زندگی مدرن شهری بر روی بوم های خود کردند. در میان تمام هنرمندانی که مکتب معروف را تشکیل دادند، بدون شک هاپر یکی از برجسته ترین آنها بود. هاپر در شهر نیویورک متولد شد و در مدرسه هنر نیویورک آموزش دید و در آنجا با برخی از مهم ترین نقاشان زمان خود ملاقات کرد. این هنرمند برای چند سال در اروپا سفر کرد تا در مورد هنر آوانگارد و امپرسیونیسم آشنا شود، اما موفقیت او واقعاً زمانی حاصل شد که هاپر پس از بازگشت به ایالات متحده تصمیم گرفت هنر خود را به سمت مدرنیته شهری سوق دهد.
اثر هاپر که در اینجا به ما مربوط می شود در نیمه اول قرن بیستم در حدود سال 1942 نقاشی شده است و در حال حاضر در موسسه هنر شیکاگو، در ایالات متحده آمریکا است. در آن، هنرمند صحنه ای معمولی را نشان می دهد که می توان آن را در هر شهر آمریکایی دید: ما را از نقطه نظر قرار می دهد.با نگاهی از بیرون، هنرمند از طریق پنجره‌های بزرگ فضای داخلی رستورانی را به ما نشان می‌دهد که در آن چهار نفر - سه مشتری و یک پیشخدمت - کاملاً غرق در دوراهی‌ها و افکار درونی خود هستند. این اثر به یکی از بهترین نمایش های تنهایی تبدیل شده است.
صحنه در یک غذاخوری یا رستوران آمریکایی معمولی با پنجره های بزرگ و در گوشه ای اتفاق می افتد. به نظر می رسد که این هنرمند از یک غذاخوری کوچک که به تازگی در همسایگی او، روستای گرینویچ تخریب شده بود، الهام گرفته، یا شاید دوباره خلق کرده است. در داخل محوطه، آقایی با پشت برگردان با کت و شلوار و کلاه با سر پایین روی غذای خود متمرکز می شود، در حالی که روبروی بیننده، زن و شوهری به همان اندازه جذب می شوند بدون اینکه هیچ نوع دیالوگی برقرار کنند. مجاورت این دو شخصیت می تواند ما را به این فکر بیاندازد که همدیگر را می شناسند و در عین حال هیچ گفتگو و نگاهی بین آنها برقرار نمی شود که تنها تنهایی گروه را بیشتر می کند. تکمیل صحنه این است که یک گارسون کاملاً سفید لباس پوشیده است که بدون نگرانی در مورد مشتریان خود به تجارت خود می پردازد.
در یک صحنه روزانه هوپر تنهایی جامعه جدید را منتقل کرده است،که با گذشت زمان بیشتر آشکارتر شده است. این هنرمند انتقاد شدیدی را از جامعه‌ای که ظاهراً یکی از پیشرفته‌ترین جوامع جهان است، مطرح می‌کند. خود هنرمند می گفت تنهایی در احاطه مردم بدترین تنهایی است و اینگونه آن را روی بوم نقاشی خود می آورد.
