Sony Center در Postdamer Platz برلین یکی از ساختمان‌های آوانگاردی است که نمایانگرترین حال آلمانی است. سرمایه، پایتخت. هنگامی که دیوار در سال 1989 فرو ریخت، شهر به سرعت خود را برای تبدیل شدن به پایتخت بزرگ آلمان متحد و همچنین اروپای پایانی آماده کرد. قرن 20. به همین دلیل، تعداد زیادی از معماران مشهور بین المللی مانند Arata Isozaki ، Rafael Moneo، Richard Rogers یا Helmut Jahn احضار شدند تا ساختمان های خود را در این مکان در شهر، با پیروی از دستورالعمل‌های پروژه اصلی طراحی شده توسط Renzo Piano ، نویسنده فرودگاه کانسای در Osaka..
جلد مرکز سونی
نتیجه آن تماس Sony Center توسط هلموت جان است که در سال 2000 افتتاح شد. این ساختمان که در آن شیشه، فولاد و منحنی ها غالب است، در فضای داخلی خود خانه هایی دارد. یک مربع مرکزی پوشیده شده توسط یک خیمه شیشه ای بیش از خیره کننده که به طور شگفت انگیزی بر روی تیرهای شیشه ای قرار گرفته است که قرارگیری شعاعی آن چرخ دوچرخه را به یاد می آورد.
ساختمان در طول روز که در نور طبیعی غوطه ور می شود بسیار زیبا است، اما در شب وقتی با نورهای رنگارنگ روشن می شود به شکوه کامل خود می رسد.
این یک ساخت و ساز با ویژگی تجاری واضح است، زیرا رستوران های متعددی در اینجا جمع می شوند.مغازه‌ها، یک سینمای بزرگ با اتاق‌های نمایش متفاوت که با Filmmuseum یا موزه سینما همراه است. و البته اینجا هم مقر شرکت سونی در اروپاست، هرچند این شرکت ساختمان را فروخت و دیگر مالک نیست.
از سوی دیگر در پروژه نوآورانه Jahn ، معمار همچنین توانست بخشی از گذشته این منطقه از برلین را ادغام کند. . به این ترتیب، مجلل Kaisersaal با معماری پیشگامانه معاصر ادغام شده است، که در واقع تنها اتاقی است که تا به امروز از هتل افسانه ای هتل Esplanadeباقی مانده است.از قبل از جنگ جهانی دوم. اتاقی که به یک رستوران لوکس تبدیل شده است.
به طور خلاصه، هدف مرکز سونی و بقیه سازه های نوآورانه Potsdamer Platz مانند DaimlerCity یا Beisheim Center ، قرار بود این نقطه برجسته بافت شهری برلین را به طور اساسی تغییر دهند و البته به آن دست یافته اند، زیرا باید در نظر داشت که از سال 1961 تا 1989، وجود دیوار برلین که شرق را از غرب جدا می کرد. منطقه، این بخش مربعی از "نوار مرگ" مخوف را تبدیل کرده است. یعنی تمام بناهای آن را تخریب کردند و به صورت پهنه ای بین دیوارها باقی ماندند که عبور از آن اکیداً ممنوع بود. در واقع، نگهبانان اجازه داشتند به هر کسی که از آنجا رد می‌شد شلیک کنند. سوغاتی های متعددی از این همه اکنون در Potsdamer Platz قابل مشاهده است.
