شرکت فن‌آوری ژاپنی سونی در دهه‌های اخیر با ساخت ساختمان‌های باشکوهی از معماری معاصر برای استقرار دفتر مرکزی خود در شهرهای مختلف در سراسر جهان شناخته شده است. نمونه هایی از این در نیویورک (ایالات متحده) ، تورنتو (کانادا) یا در برلین (آلمان) وجود دارد.. و البته او در ژاپن ، کشور مبدأ خود، سیاست مشابهی داشته است.
ساختمان سونی توکیو
و به ویژه در پایتخت ژاپن، توکیو. او در آنجا در سال 1966 یکی از نمادهای بزرگ به اصطلاح سبک معماری پست مدرنیستی را ساخت. این ساختمان سونی بود که در ناحیه پویا Ginza واقع شده بود.
این پروژه ای بود که توسط معمار Yoshinobu Ashihara طراحی شده بود که دارای چند ویژگی تعیین کننده بود. از یک سو که طبقات مختلف آن عملا به فضایی پیوسته برای نمایشگاه و فروش تبدیل شد. برای انجام این کار، او طبقاتی را در 27 ارتفاع مختلف طراحی کرد و به نظر می رسد همه چیز مانند یک مارپیچ می چرخد و مانند یک نردبان بالا می رود.
و دومین ویژگی خاص ساختمان سونی ایجاد نوعی میدان خیابان یا بهتر است بگوییم در تقاطع آن خیابان ها است. در واقع، در آن زمان، حتی معمار از این منطقه شهری به عنوان پلازا سونی صحبت کرد و آن را به عنوان یک فضای باز تصور کرد که می تواند برای تبلیغ برند یا جشن گرفتن رویدادهای خاص مورد استفاده قرار گیرد.رویدادها.
نگرش نسبت به برنامه ریزی شهری که در شهری مانند توکیو که ساختمان ها از هر سانتی متر مربع ممکن بهره می برند، چندان رایج نیست. با این حال، باید گفت که این شرکت فناوری نیز این حرفه را دارد که در مقرهای دیگر خود مانند مرکز سونی در برلین، خود را به روی بازدیدکنندگان باز کند.
به طور خلاصه، ساختمان سونی نمونه شگفت انگیزی از معماری پس از جنگ بود که ژاپن را مدرن کرد. با این حال، به تازگی، در سال 2017، این ساختمان تخریب شده است. اتفاقی که در توکیو که گرداب تخریب ها و بازسازی ها ادامه دارد نیز عجیب نیست. با این حال، باید گفت که Sony در این مورد شرط متفاوتی گذاشته است.
Sony Park
درست است که یک ساختمان جدید برنامه ریزی شده است و ساخت و ساز به زودی آغاز خواهد شد، ظاهراً مطابق با معماری جدید و حتی پیشرفت روندهای آینده، همانطور که مشخصه شرکت است. اما بین فروریختن بنای قدیمی و ساخت بنای جدید، او می خواست چند سال وقت بگذارد و زمین مرکزی و با ارزش را به یک فضای عمومی با باغ و آرامش تبدیل کرد. Sony Park. شرط بندی بسیار جسورانه، اما توکیویی ها از آن استقبال کرده اند و همچنین در این مدت به عنوان یک ویترین تبلیغاتی برای این شرکت خدمت کرده است. به طور خلاصه، این نمونه ای است از اینکه چگونه معماری، شهرسازی، اقتصاد، فناوری و بازاریابی در قرن بیست و یکم دست به دست هم می دهند.
