
Toros de Guisando معروفترین نمونههای نوعی از پیکرههای پیش از روم هستند که در شبهجزیره ایبری بسیار فراوان هستند.. صدها مجسمه مشابه بین قرن 4 و 2 قبل از میلاد در سنگ حکاکی شده است. آنها آثار به اصطلاح Vetton مردم ، یک گروه قومی ایبری از عصر آهن هستند. به عبارت دیگر، میتوان آن را شکل مجسمهسازی باستانی هنر پیش از تاریخ در نظر گرفت. و آنها نمایش حیواناتی مانند گاو نر، خوک یا گراز وحشی با نگرش های مختلف، اما تقریبا همیشه بزرگ هستند.

Toros de Guisando
با این حال، همانطور که از همه آنها می گوییم، شناخته شده ترین و دیدنی ترین مجموعه احتمالاً مجموعه Toros de Guisando است که در استان کاستیلیا Ávila واقع شده است.
امروزه چهار شخصیت بزرگ وجود دارد، اگرچه تواریخ تاریخی از گاو پنجمی صحبت می کند که حداقل تا اواسط قرن شانزدهم در اینجا بوده است. آنها در سنگ های گرانیتی عظیم حک شده اند، زیرا در همه آنها طول آنها بیش از 2.5 متر طول و 120 سانتی متر ارتفاع است. و آنها را با گاو نر می شناسند، زیرا در قسمت بالای سرها نوعی فرورفتگی وجود دارد که شاخ ها را می توان در آن قرار داد. اگرچه این درست است که نمی توان تضمین کرد که نشان دهنده خوک ها یا گرازهای اسب نر بزرگ نیست.
مورخان در سال های اخیر قدمت این چهار قطعه را به قرن شانزدهم می داننددوم قبل از میلاد مسیح، و گمان می رود که مکان اولیه آن اینجا نبوده، بلکه در مکانی نزدیک بوده است. اما آنها در زمان رومیان به اینجا منتقل شدند، و حتی بر روی پشت حیوانات می توانید برخی از کتیبه ها را به زبان لاتین بخوانید.
دلیل وجود آن ناشناخته است. شاید آنها شخصیتهای یادبود بزرگی بودند که بر اساس باورها به عنوان نگهبان گاو، کلیدهای بقای los vetones عمل می کردند. یا شاید کاربرد تشییع جنازه و حتی مذهبی داشتند. واقعیت این است که فقط می توان در مورد عملکرد این ارقام حدس و گمان زد. که جنبه ای واقعاً ابتدایی دارند، اما باید به این نکته نیز توجه داشت که سازندگان آنها به دنبال مقداری واقع گرایی در بازنمایی بودند.
اما اگرچه معلوم نیست با چه نیتی خلق شده اند، اما حقیقت این است که در طول قرن ها جزء ذاتی این مکان شده اند. و نه تنها این، بلکه به منابع تاریخی و فرهنگی اسپانیا تبدیل شده اند. در اینجا، برای مثال، پیمان گاوهای گاوزاندو بین پادشاه کاستیل هنری چهارم و خواهرش ایزابلا، ملکه کاتولیک آینده، امضا شد. یا Toros de Guisando در اشعار اسپانیایی بسیار وجود دارد و ارجاع به آنها در آثاری به بزرگی Quijote de Cervantes ، برخی از آثار تئاتری Lope de Vegaدیده می شود.یا در شعر فدریکو گارسیا لورکا.