Giovanni Antonio Boltraffio (1467 - 1516) یکی از برجسته ترین شاگردان و شاگردانی بود که لئوناردو داوینچی در طول اقامت خود داشت. در میلان. در واقع، اگر این منجی نوجوان را در موزه لازارو گالدیانو در مادرید با برخی از آثار لئوناردو، مانند La belle Ferroniere مقایسه کنید، می توانید برخی از نقاط مشترک را ببینید. بنابراین جای تعجب نیست که در بیش از یک بار اثر به نمایش گذاشته شده در موزه مادرید به داوینچی درخشان نسبت داده شده است..
ناجی نوجوان اثر جیووانی آنتونیو بولترافیو
به نحوی Boltraffio موفق می شود بسیاری از رویکردهای لئوناردسکی را تحقق بخشد، و حتی بسیار ممکن است که برای این اثر ساخته شده بین ۱۴۹۰ تا ۱۴۹۵، خود استاد جلو بوده و نصیحت کند. او با پیشرفت نقاشی و حتی شاید هر از گاهی قلم مو را بگیرید و لمسش را روی میز بیاورید. اگر دقت کنیم، نیم تنه مرکزی را می بینیم، با شخصیتی با موهای بلند که موهایش به صورت متقارن شانه شده و روی شانه ها می افتد. شباهت ها و ارتباطات با Salvator Mundi آشکار است.
علاوه بر اینکه امضا نشده است، به این معنی است که هنوز هم کسانی هستند که فکر می کنند تا حدی یا به طور کلی می توانم دخالت کنم لئوناردو. اگرچه اکثریت قریب به اتفاق محققین و حتی خود موزه در فایل کاتالوگ خود تابلوی کوچک (4336 سانتی متر) رنگ روغن را به نقاش نسبت می دهند. G. A. Boltraffio.
او هنرمندی با عمر طولانی نبود و سالها (98-1490) زیر سایه لئوناردو در استودیوی او در میلان کار کرد تا سرانجام مستقل شد. ما در مورد او می دانیم که او از خانواده ای ثروتمند می آمد، بنابراین پول چیزی نبود که او نگران آن بود. اما او به عنوان یک هنرمند خوب، تحت تأثیر شکوه قرار گرفت. بنابراین هنگامی که او مستقل شد، به بولونیا رفت تا وظیفه ای را در کلیسای سانتا ماریا میسریکوردیوسا انجام دهد. اگرچه او در نهایت به شهر خود میلان بازمی گردد.
در آنجا شهرت و کار خاصی داشت و به خاطر توانایی‌اش در طراحی ارزش زیادی داشت، در حالی که رنگ‌آمیزی‌اش بیش از آنکه واضح باشد، تلقین‌کننده بود. و او حتی برای کار برای خانواده قادر متعال Sforza آمد، خانواده ای که واقعاً در میلان و منطقه لمباردی حکومت می کرد.
واقعیت این است که امروزه آثار او توسط موزه‌های بزرگ جهان، از لوور در پاریس تا ارمیتاژ در سن پترزبورگ توزیع می شود.. اما اگرچه او ارزش خود را دارد و مشخص است که او ویژگی های بسیار خوبی برای نقاشی داشت، اما حقیقت این است که او هرگز نتوانسته است خود را کاملاً از استاد بزرگش جدا کند و آثار معدودی هستند که همیشه در یک دست بودن آنها تردید دارند. یا دیگری، یا همکاری بین این دو، مانند مدونا لیتا معروف.
