این سنگ مرمر تا سه مرحله ایجاد دارد. تاریخ آن به سال 72 می رسد، زمانی که امپراتور آینده دومیتیان خود را با سنگ مرمر به تصویر کشیده بود. در آن زمان هنوز به تاج و تخت شاهنشاهی نرسیده بود. این اتفاق تا سال 81 رخ نمی دهد و او تا سال 96 بالاترین فرمانروای امپراتوری روم باقی می ماند، تاریخی که در آن به دنبال نقشه ای که توسط برخی از نزدیک ترین همکارانش ساخته شده بود، ترور شد. و حتی همسرش بدین ترتیب سلسله فلاویان که فقط سه نماینده داشت به پایان رسید. Vespasian ، پدر Titus و دومیتیان.
تنه امپراطور دومیتیان
از سوی دیگر، سنگ مرمر رنگی که مربوط به شانه ها، سینه و توگا است، دیگر مربوط به دوران روم نیست، بلکه بیشتر از زمان باروک است. بین قرن هفدهم و هجدهم بود که چنین تکیه گاه زینتی که در دوران باستان حک شده بود ساخته شد. و البته اشکال پرآذین و رنگی آن با ریاضت نسبی مرمر سفید برتر در تضاد است.
اما آن سنگ مرمر سفید در واقع ظاهری متفاوت با تجسمی داشت که Domitian ساخته شد. قبل از اینکه نمادی از او باشد، تصویری از امپراتور قبلی دیگر بود: نرون. این را می توان در پشت مجسمه، در موهای او با مدل موی بسیار متفاوت از مدلی که روی پیشانی او می بینیم، مشاهده کرد. در حالی که در جلو می توانید قفل های بلند و پف کرده و به سختی را ببینیدتقسیم شده است. در پشت موهای صاف تر و کوتاه تر است که همچنین تقسیم بندی و کانتور بیشتری دارد.
دلیل را باید در به اصطلاح "damnatio memoriae" جستجو کرد. هنجار دیکته شده توسط سنا که باعث نابودی و ناپدید شدن تصاویر و حتی کتیبه های حاکمان بد شد. در آن گروه Nero و همچنین Caligula بود. اما عجیب است که همین قانون در هنگام مرگ دومیتیان نیز صادر شد.
و نکته این است که رابطه بین این امپراتور و سنا هیچ وقت خوب نبود و به مرور زمان بدتر شد. او چنان ترسیده بود که در نهایت توطئه ای برای پایان دادن به زندگی او انجام شد. پس از آن حکم تخریب رد پای او صادر شد. چیزی که بسیاری از آن با اشتیاق و خوشحالی استقبال کردند، همانطور که در متون آن زمان منعکس شده است، مانند متنی که توسط Pliny the Younger نوشته شده است: "از کوبیدن سرهای متکبر به زمین لذت بخش بود. مجسمه‌هایش را با تبر بدرفتاری می‌کند، گویی هر ضربه‌ای باعث زخم و درد می‌شود.»
به همین دلیل است که تصاویر کمی از او تا به امروز باقی مانده است. و یک نمونه این مجسمه مرمری است که در Museo del Prado در مادرید نگهداری می شود.
