در پاریس پل های متعددی وجود دارد که دو ساحل Seine را به هم متصل می کند. و تقریباً همه آنها مملو از ادبیات، تاریخ، بناهای تاریخی و هنر هستند. یکی از آنها، اگرچه شاید یکی از کمترین شهرت باشد، پل Mirabeau است.
این پل در پایان قرن نوزدهم، به طور خاص بین سال های 1893 تا 1896 ساخته شد. به دستور رئیس جمهور وقت جمهوری وقت ساخته شد. کاری به کارگردانی مهندس Paul Rabel که در آن زمان مسئول پل های پاریس بود و البته از طرحی پیروی می کرد که در آن زمان بسیار محبوب بود. زیرا باید در نظر داشته باشید که این اثر تقریباً معاصر ساخت برج ایفل است که اتفاقاً نزدیک رودخانه سن نیز هست و تقریباً از هر نقطه شهر قابل مشاهده است.
فراوانی اینجالبرت
بنابراین مصالح اصلی در ساخت این پل آهن است. با آن سه قوس تشکیل شده است. یکی مرکزی با بیش از 90 متر نور و دو تای جانبی که کم و بیش یک سوم این طول را دارند. بنابراین پل بر روی دو تکیه گاه در بستر رودخانه قرار دارد، دو تکیه گاه که شکل کشتی ها را به یاد می آورد.
اینجاست که مجسمه‌ساز Jean Antoine Injalbert (۱۸۴۵-۱۹۳۳) چهار پیکر تمثیلی بزرگ خود را نصب کرد. این چهار مجسمه برنزی زنانی هستند که نمایانگر شخصیت شهر پاریس هستند و مفاهیمی مانندناوبری، تجارت و فراوانی.
ناوبری اینجالبرت
این چهره ها اولین اثر بزرگ Injalbert بودند، و حتی وقتی با پل 1896 افتتاح شدند، بالاترین جایزه هنر فرانسه، لژیون را برای او به ارمغان آوردند. افتخار و احترام. بدون شک موفقیت بزرگی برای مردی که در جنوب کشور به دنیا آمده، فرزند سنگ تراش و از روزی که به دنیا آمده بی مادر است.
این برای او اعتبار و کار بیشتر به ارمغان آورد، و او هرگز در طول زندگی خود از دریافت پورسانت های شهری متوقف نشد. و در همه آنها تخیل قوی و فرهنگ گسترده خود را منعکس کرد. زیرا بدون شک او هنرمندی است که علیرغم نفوذ روزافزون فرم های آوانگارد، همواره هنری الهام گرفته از گذشته را پرورش داده است. در واقع، او اغلب به عنوان یک هنرمند نئوباروک تعریف می شود، یک خبره کامل از هنر ایتالیایی و فرانسوی، و به طور کلی تمام هنرهای اروپایی در قرون گذشته.
