Cecilia Vicuña (سانتیاگو، 1948 -) یکی از جالب‌ترین هنرمندان شیلی در دهه‌های گذشته است. و همچنین یکی از سرکش ترین ها با توجه به محتوای نکوهشی که ساخته های آنها دارد. البته او در دوران دیکتاتوری پینوشه مجبور شد چند سالی را در تبعید بگذراند، اما تقریباً بدون اینکه خودش بداند، نقطه شروع فمینیستی، محیط زیستی و بومی او در بین هنرمندان نسل های دیگر نفوذ کرد. و امروز معیاری برای بسیاری از جنبش ها است.
کویپو قاعدگی سیسیلیا ویکونا
و این به لطف کار پربار رشته های مختلف است. او مجموعه های شعر زیادی سروده است، فیلم ضبط کرده، اجراهای مختلفی را طراحی کرده و آثار هنری تجسمی بسیاری را در ذهن خود ساخته است. یک مثال خوب از این Quipu قاعدگی است.
شکل آن بر اساس کیپوس آند است. در واقع، خود این کلمه از quechua می آید، و این نوع پارچه های پشمی یا پنبه ای کاربرد عجیبی داشتند. این در مورد ایجاد گره و حلقه برای حفظ حساب بود. کاری که فرهنگ های آند هزاران سال به این شکل انجام دادند، اما با آمدن اسپانیایی ها از بین رفت و ناپدید شد. بنابراین بازیابی آنها در حال حاضر یک عمل مقاومت بومی است. این بله، مقاومت شاعرانه، زیرا معنای دیگری به آنها می دهد.
Vicuña ساخت این نوع کویپوس را در دهه 1960 آغاز کرد و این کار را در سراسر جهان ادامه داد.سالها، معنای خاص خود را به آنها هدیه می دهد. در این صورت کیپویی است که به دلیل عنوان و رنگش به راحتی می توانیم آن را به قاعدگی پیوند بزنیم و معنایی فمینیستی به آن بدهیم، چیزی که نویسنده همیشه روی آن کار کرده است. حتی بیشتر از آن در جوامعی مانند آمریکای لاتین که در آن او معتقد است که ارزش زنان باید دائماً اعلام شود.
اما همچنین این نوع quipus، که او در مقیاسی عظیم می سازد، آنها را در فضاهای باز، به عنوان مثال در مناطق یخچال های طبیعی، قرار می دهد، زیرا آنها را به اعتراض زیست محیطی. برای او این راهی است برای ثبت چگونگی خونریزی یخچال‌ها، چگونگی ناپدید شدن آنها. و او حتی با یکی از این سخنرانی های بزرگ از رئیس جمهور شیلی Michele Bachelet استقبال کرد. هدف این بود که او از این مشکل آگاه شود و او به عنوان زنی که به بالاترین مقام جمهوری رسیده است بتواند کاری برای کاهش این فاجعه زیست محیطی انجام دهد.
اما در برخی از نمایشگاه‌های گالری او این کیپوس‌های بزرگ را نیز قرار داده است و همیشه سعی کرده است تا اطمینان حاصل کند که چیدمان نمایشگاه، بازدیدکننده را مجبور می‌کند که به صورت فیزیکی از آنها عبور کند. و نه تنها آنها را با پشم چسبناک و نه چندان مقاوم می سازد که به راحتی به لباس تماشاگران می چسبد و از روی کار محو می شود. این چیزی است که برانگیخته شده است و هدف آن این است که بازدیدکنندگان را بیشتر درگیر پیامی کند که می‌خواهد منتقل کند و آنها را در آن شکایت مشارکت دهد.
واقعیت این است که استفاده هنرمندانه و اعتراض آمیز او از quipus توسط Cecilia Vicuña او را به همه چیز تبدیل کرده است.نمادی برای هنرمندان جوان و در واقع، در برخی از آخرین شورش هایی که در سانتیاگو دو شیلی و سایر شهرهای کشور رخ داده است، quipus به عنوان یک ابزار اعتراض نشان داده شده است.
