این نقاشی رنگ روغن در سال 1913 توسط نقاش روسی مارک شاگال در اولین و الهام بخش ترین اقامتش در پاریس کشیده شد. امروزه این اثر در موزه گوگنهایم در نیویورک نگهداری می شود و می توان آن را یکی از نمایانگرترین بوم های سبک بسیار شخصی این هنرمند و همچنین نمونه ای باشکوه از شخصیت خاص او دانست.
پاریس از پنجره شاگال
این اثر همه اجزای نقاشی او را به طور همزمان گرد هم می آورد، که از متنوع ترین پیشگامان هنرمند در لحظه نشأت می گیرد. از یک طرف، رنگ قوی ای که او استفاده می کند مدیون فویسم است. در حالی که اشکال هندسی غالبی که مجموعه و هر یک از عناصر را سازماندهی می کنند از کوبیست الهام گرفته شده اند. در عین حال، تخیل سرشاری که او با تصاویرش به تصویر می کشد، می تواند با سوررئالیسم مرتبط باشد.
این و سایر جریان های هنری در آن سال ها در پاریس در حال اوج گیری بودند و شاگال با خالقانی که متعلق به همه آنها بودند ارتباط داشت. با این حال، سبک او تا حدودی غیرقابل طبقه بندی است و کدهای زبانی و موضوعی خاص خود را دارد.
مانند بسیاری از آثار دیگر شاگال، آنها صحنه هایی هستند که برای تفسیر بیننده باز هستند. به عنوان مثال، در اینجا به عنوان سرود برای پایتخت فرانسه تعبیر می شود که به خوبی از او استقبال کرد و خلاقیت زیادی در آن سرریز شد.سالهای اول قرن بیستم شهری که آشکارا با نماد معماری نمادین آن، برج ایفل، نشان داده شده است.
و از آنجا تعدادی نماد بسیار شخصی وجود دارد. با این چهره دوتایی شروع می شود، که در دو جهت به نظر می رسد، و حتی در دو طیف رنگی مختلف، هر دو به یک اندازه غیر طبیعی رنگ شده است. بسیاری از محققان فکر می کنند که این نمایشی از خود نقاش است که با شیفتگی به آن فرانسه درخشان و مدرن جایی که زندگی می کند می نگرد، اما در عین حال به خود نگاه می کند. روسیه عقب مانده و فقیر که از آن گریخته است. شخصیتی که حتی قلبش بیرون از بدنش است و آن را در یک دست حمل می کند.
اما پازل های بیشتری در جعبه وجود دارد. به عنوان مثال، گربه ای با صورت انسان که به نظر می رسد از طاقچه به بیرون خم شده است تا به شهر فکر کند یا ببیند چگونه یک چترباز کوچک از آسمان فرود می آید.
تصویر دیگر با معنای عجیب قطاری است که به سمت عقب حرکت می کند، یا زن و شوهری که سر به سر در حالت افقی روی آب های رود سن شناور هستند. به طور خلاصه، شاگال از پنجره به بیرون نگاه می کند و دنیای خود را به ما نشان می دهد، بیرون، بلکه درون، و ما همیشه نمی دانیم چگونه آن را درک کنیم.
