A Masolino de Panicale تقریباً منحصراً به دلیل کار با Masaccio و شرکت در آثار مهمی مانند کلیسای معروف برانکاچی شناخته شده است.. اما برای انصاف باید گفت که این نقاش در رده ای بیش از قابل توجه بود.
یک پاپ و سنت ماتیاس مازولینو
نام کامل او Tomasso di Cristofano Fini da Panicale بود، اگرچه در کتاب‌های تاریخ هنر با نام Masolino ثبت شده است (h. 1383 – h. 1436). علاوه بر همکاری با ماساچیو، اوج او احتمالاً بین سال‌های 1425 و 1427 بود که در دربار مجارستان استخدام شد.
و این است که او هنرمندی است که می‌دانست چگونه به چهره‌هایش ظاهری بسیار زیبا ببخشد، چیزی که بسیاری از مورخان به همکاری‌هایی که او با مجسمه‌ساز لورنزو گیبرتی در آغاز قرن پانزدهم انجام داد مربوط می‌کنند.. و همچنین با نقاش Lorenzo Monaco.
این تابلوی نقاشی بخشی از یک سه‌گانه برای یک محراب در کلیسای سانتا ماریا لا مایور بود و در حال حاضر برخی از تابلوهایی که کل مجموعه را تشکیل می‌دادند گم شده‌اند، در حالی که برخی دیگر در اطراف موزه‌های مختلف پراکنده شده‌اند. جهان، از فیلادلفیا تا ناپل یا لندن، جایی که این یکی نشان دهنده یک پاپ، احتمالاً قدیس است. گرگوری کبیر و سنت ماتیاس.
در مورد قدیس، حقیقت این استکه نقاشی های زیادی از او ساخته نشده است. اما این است که در این کلیسا آثار ارزشمندی از سن ماتیاس حفظ شده است. شخصیتی که به راحتی می‌توانیم آن را بشناسیم زیرا تبر آغشته به خون را حمل می‌کند که نماد شهادتی است که بر اثر ضربه تبر سرش را دو نیم کرد. و به نوعی اینجا آن تبر نیز نقاشی را به دو نیم می کند. که علاوه بر لباس های متفاوت هر دو شخصیت.
این اثر در واقع در وضعیت بسیار ضعیفی نگهداری می شود. درخشش برخی از عناصر مانند ورق نقره از بین رفته یا بسیاری از لعاب های رنگی با کثیفی تیره شده اند. با این حال، می توان مطالعه کرد و دید که مازولینو با وجود شهرت و اعتبار بیشتر، از نظر رنگ آمیزی واقعاً از زمان خود جلوتر بود، حتی بیشتر از ماساچیو. برای مثال، مازولینو در اینجا ترکیب‌های عجیبی بین رنگ‌آمیزی و رنگ روغن می‌سازد، و حتی در بخش‌های خاصی فقط از روغن استفاده می‌کند، چیزی کاملاً پیشرفته در آن زمان. علاوه بر این که میکس های او واقعاً مبتکرانه و جسورانه هستند. که از سوی دیگر با مدلسازی و ترکیب بندی شخصیت های کلیشه ای و قدیمی تر مخالف است.
