این جفت مجسمه ساخته شده از سنگ مرمر کارارا همچنین به عنوان گروه سن ایلدفونسو نیز شناخته می شود، زیرا این اثر در سلطنتی قرار داشت. کاخ Granja de San Ildefonso، از جایی که بخشی از مجموعه موزه مادرلینی Museo del Prado شد، جایی که در حال حاضر در آن به نمایش گذاشته شده است.
پیشنهاد Orestes و Pylades
این اثری است که در قرن قبل از میلاد مسیح، در آغاز حکومت امپراتوری Augustus خلق شده است. و به دلیل سبک آن، محققان هنر رومی آن را به آثاری که از مدرسه پاسیتلس ، مجسمه‌سازی که درکار می‌کرد، مرتبط می‌کنند. رم در زمان ژولیوس سزار و سبک نوآتتیک را ایجاد کرد، یعنی بازگشت به هنر کلاسیک یونانی تر..
تصویر باید به عنوان نماینده دوستی برادرانه تفسیر شود. اگرچه کسانی بودند که در آن زمان آن را با نماینده برادران Cástor و Pollux شناسایی کردند، حقیقت این است که به نظر می رسد تصویری از Orestes و Pílades باشد. ، دو دوستی که به دنبال مجسمه آرتمیس به سفارش آپولو رفتند و در پیچیده ترین لحظات سفر خود از قربانی کردن خود برای یکدیگر دریغ نمی کردند. از این روست که دو جوان در همان لحظه ای که قرار است پس از ماجراجویی، همدیگر را در آغوش بگیرند و با هم پیشروی کنند، از آنجایی که در نهایت به آتن بازگشته اند.با شکل آرتمیس که به آنها سپرده شده بود.
در مجموع این مجسمه ای است که در آن بسیاری از مصنوعات دوره پیشین و پرآذین تر هنر هلنیستی ناپدید شده اند و همانطور که در ابتدا گفتیم، بازگشت به کلاسیک ترین، هارمونیک ترین و ساده ترین فرم ها. از این رو، به عنوان مثال، این اثری است که عمدتاً نمای جلویی دارد، بدون چرخش یا حرکات ناگهانی که نگاه بیننده را گمراه کند.
حتی ممکن است به نظر ما برسد که این ارقام به طور متقارن کار می کنند، تقریباً مانند یک انعکاس چشمگیر، اگرچه تغییرات ظریفی در وضعیت بدن وجود دارد تا به نمایش پویایی بیشتری بدهد و از تکرار مطلق جلوگیری کند. و به همین معنا موج خمیده عجیب بدنها کار می کند، چیزی بسیار معمولی از مجسمه کلاسیک یونانی.
اگرچه درست است که مورخان تغییرات خاصی را در طول تاریخ در ارقام ثبت کرده‌اند، زیرا قسمت‌هایی از بازوها و حتی سرها وجود دارد که با آسیب و گذر زمان تغییر کرده‌اند، بدون اینکه نتیجه‌ای حاصل شود. تا روزگار ما نمی تواند تفاوت زیادی با آنچه در ابتدا داشته باشد.
