برای درک نقاشی های نقاش آلمانی Max Beckmann (1884 -1950) ضروری است که برخی از حقایق و رویدادهایی را بدانید که زندگی نامه او را مشخص کرده اند.
Bekcmann در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد که هنگام تولد او روستا را ترک کردند و به شهر لایپزیگ در شرق آلمان نقل مکان کردند. . در آنجا او به زودی نگرش خود را نسبت به نقاشی نشان داد و در نوجوانی برای تحصیل در آکادمی هنر به وایمار رفت. و همچنین بسیار جوان، قبل از 20 سالگی، ازدواج کرد و به مکانهایی مانند پاریس، فلورانس یا جنوا سفر کرد تا اینکه در سال 1904 در برلین در سال 1904 ساکن شد.
خروج بکمن
بدون شک اشتیاق او به هنر متوقف نشدنی بود، اما یک رویداد کلیدی در زندگی او در شرف وقوع بود. جنگ جهانی اولرسید و در آنجا در بیمارستان خدمت کرد. اما او به دلیل حمله های عصبی مجبور شد مرخص شود. از آن زمان نقاشی او بسیار اکسپرسیونیستی تر از شروع های امپرسیونیستی اش شده است.
پس از جنگ بزرگ در فرانکفورت معلم نقاشی شد و تا سال ۱۹۳۳ در آنجا ماند، زمانی که نازی ها هنر او را در نظر گرفتند. منحط شد و او را از آنجا بیرون کردند. دقیقاً در آن زمان، در اوایل دهه 1930، او شروع به نقاشی سه تایی مانند آنچه در اینجا می بینیم، کرد. فرمولی تصویری که تحت تأثیر تأمل در آثار البوسکو.
در این مورد این سه‌گانه‌ای است با عنوان بازی، و این خود مکس بکمن بود که کلید درک آن را داد. "در صفحه سمت راست خود را می بینید که سعی می کنید راه خود را در تاریکی پیدا کنید، سالن و راه پله را با یک چراغ نفتی بدبخت روشن می کنید و جسد خاطراتتان را به عنوان بخشی از وجودتان به خود می کشانید.".
همه چیز در نقاشی لحنی بسیار معمایی دارد و بدون شک الهام گرفته از لحظه تاریخی است که آلمان و خود نقاش در آن زندگی می کردند، از آن سال 1933 که او به آن رسیده بود. قدرت هیتلر. از این رو قسمت چپ با شکنجه هایی که انسان ها متحمل شده اند. با این حال، در بوم مرکزی جایی که یک قایق به راه می افتد، امیدی وجود دارد، تصویری از آزادی که او چنین توصیف کرد: «آزادی تنها چیزی است که اهمیت دارد. این بازی است، شروعی جدید.»
چیزی که او به طور مستقیم تجربه کرد، زیرا مجبور شد کشورش را ترک کند و در آمستردام ساکن شود. او تا سال 1947 در آنجا زندگی کرد و به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در سال 1950 در اثر سکته قلبی که در راه رفتن به موزه متروپولیتن در نیویورک برای دیدن نمایشگاهی از خود داشت، در آنجا درگذشت. امروزه این نقاشی در همین شهر یافت می‌شود، اما در یکی دیگر از موزه‌های اصلی سیب بزرگ: MoMA.
