Ter Brugghen (1588 - 1629) تصمیم گرفت سفری به رم داشته باشد که در حرفه تصویری او تعیین کننده خواهد بود و به نوعی سبک او و تولیدات بعدی او را در شهر هلندی اش، Utrecht تغییر داد.
در طول اقامت خود در پایتخت ایتالیا، او نه تنها با هنر باستان آشنا شد، بلکه با میراث باورنکردنی نقاشی رنسانس نیز آشنا شد. با این حال، چیزی که بیش از همه او را جلب کرد، نقاشی باروک زمانی بود که کاراواجو را ساخته بود و دربار پیروانش که سعی داشتند از بی نظیر و استادانه او تقلید کنند. chiaroscuro مانند داوود معروف با سر جالوت، فقط یک مثال می زنم.
کنسرت هندریک تر بروگن
و البته، هندریک تر بروگن در بازگشت به هلند در سال 1614 نیز تحت تأثیر این نوع نورپردازی بازگشت، و آن را در نقاشی های متعدد خود از نوازندگان و مشروب خواران که در طول زندگی حرفه ای خود ساخته بود، به کار برد. مضامین سبک کاستومبریستا به طور گسترده در هنر شمال اروپا از زمان بروگل مورد توجه قرار گرفته است.
یک مثال خوب از این موضوع، این اثر El Concierto است که در حدود سال 1626 ساخته شده است. نقاشی که در آن او بار دیگر به نورپردازی صحنه بر اساس شمع و لامپ متوسل می شود، چیزی بسیار رایج در نقاشی کاراواجو.
این نقاشی بسیار کنجکاو است، زیرا عنوان کنسرت آن می تواند گمراه کننده باشد. به علاوهبه نظر صحنه‌ای صمیمی و آشنا می‌آید که بچه‌های خانه شروع به نواختن سازهایشان کرده‌اند و حتی برای این مراسم لباس پوشیده‌اند، زیرا حتی به نظر می‌رسد لباس‌های عجیب و غریب به تن کرده‌اند.
ترکیب بر اساس دایره، و همچنین بر روی مثلث، بسیار جالب است. در پس‌زمینه کودکی آواز می‌خواند، فقط به کتابش با نت یا متن آهنگ توجه می‌کند. در حالی که در پیش زمینه دو کودک دیگر دختر و پسر هستند که به ترتیب عود و فلوت می نوازند. هر دو به ما پشت می‌کنند، اما با حالتی تقریباً متقارن، کمی برمی‌گردند تا به تماشاگر نگاه کنند و اتفاقاً ما را بخشی از لحظه و آن نورپردازی کنند.
قطعاً یک نقاشی فانتزی است. نیمه راه بین شب های خانگی و مهمانی های میخانه. اگرچه فراتر از موضوع، چیزی که در مورد این بوم واقعاً خارق‌العاده است، واقع‌گرایی و جزئیاتی است که نویسنده توانسته روی چهره‌ها، لباس‌ها یا سازها نقش ببندد. و از سوی دیگر، دیدن ظرافتی که او می‌دانست چگونه در جلوه‌های نوری مختلف بازآفرینی کند، لذت بخش است. به عنوان مثال، سایه فلوت روی گونه پسری که آن را در سمت راست صحنه می نوازد، یا هدر رفتن جزئیات در بازی نور و سایه در چین های عمامه ای که دختر با لباس مبدل بر سر می گذارد. سمت چپ..
