این معبد در شهر ناواران Ujué به طرز شگفت انگیزی به تصویر می کشد که دوران قرون وسطی در اسپانیا چقدر تشنج آور و پویا بوده است. زمان درگیری‌های دائمی علیه سرزمین‌های تحت سلطه مسلمانان، به اصطلاح فتح مجدد، و همچنین درگیری‌های بین مسیحیان، زیرا اسپانیا به این شکل وجود نداشت و در واقع مجموعه‌ای از پادشاهی‌ها، شهرستان‌ها یا حکومت‌های مستقل از یکدیگر بود. مانند، پادشاهی ناوارا ، بین آراگون قدرتمند و کاستیل.
کلیسای سانتا ماریا د اوجوئه
اگرچه امروزه پناهگاهی با عناصر ساخته شده در قرن ۱۲ و ۱۴ می بینیم، اما حقیقت این است که ریشه های آن قدیمی تر است. قبلاً یک کلیسای ماقبل رومانسک در اینجا وجود داشت که با یکی دیگر از اولین کلیسای رومی قرن یازدهم جایگزین شد.
اما آن معبد در قرن چهاردهم به دستور پادشاه دیگری، کارلوس دوم ال مالو ، یک ایماندار پرشور به تصویر ویرجن، تا حدی تخریب شد. de Ujué ، و به همین دلیل تصمیم گرفت کلیسای خود را گسترش دهد، البته با سبک معمول آن زمان، یعنی با اشکال گوتیک. این اپیس سه گانه و یک برج متصل به دیوار جنوبی نگه داشته شده است. اما ظاهر بیرونی آن با شکل گیری دژی مبتنی بر برج های تاج دار یا ایجاد یک راهرو در اطرافساختمان.
یک جلد گشاد با جزئیات مجسمه‌سازی جالب نیز گوتیک است و از نظر موضوعی متنوع‌ترین. همین ارقام متمایز است که کارهای کشاورزی در این منطقه را به یاد می آورد، به ویژه کارهای مربوط به انگور و شراب، که صحنه هایی از عهد جدید یا شام آخر را با حضور کنجکاو خروس می بینیم. اگر چه عجیب است، این نمادی از سه مرد خردمند است که یک ستاره را دنبال می کنند، اما اگر به آن نگاه کنیم در واقع چهار شخصیت وجود دارد، زیرا شاه کارلوس دوم در لباس راهب ظاهر می شود.
در داخل نیز دوگانگی بین هنر رومانسک و گوتیک وجود دارد، زیرا یک نرده سربرگ اولیه را از مرکز شبستان از قرن 14. زیرا بسیار کنجکاو است که ببینیم اپیس سه گانه مورد احترام بوده است، اما الحاقات مربوط به آن با سه شبستان رومی تخریب شده و تنها یک شبستان بعداً ساخته شده است. شبستانی بسیار عریض که به دو بخش تقسیم می‌شود، با سقفی که توسط ستون‌های چند ضلعی پشتیبانی می‌شود، که حفره‌هایی با لبه‌ها به آن متصل شده و با سرستون‌های حکاکی شده با نقوش گیاهی، حیوانی و انسانی به اوج می‌رسد.
حصاری که این دو فضا و دو دوره را از هم جدا می کند، همچنین به نوعی برای محافظت از تصویر حک شده در چوب سانتا ماریا د اوجوئه، شخصیتی از قرن دوازدهم، که طبق افسانه ها منشأ آن است، عمل می کند. تمام کلیسا و حتی جمعیت.
