کلیسای دانشگاهی سانتا ماریا لا مایور د آلکوزار از بسیاری جهات یک بنای تاریخی درجه یک است. ابتدا به دلیل موقعیت دیدنی و معماری جالب آن که در دوران رومنسک سرچشمه گرفته و در قرن های بعدی تغییر یافته است. همچنین در داخل آن آثار هنری بی پایانی از دوره های مختلف و رشته های خلاقانه نگهداری می شود. از مجسمه‌های محراب گرفته تا نقاشی‌های دیواری گوتیک ، عبور از مجموعه‌ای از سرستون‌های رومی حک شده در صومعه پنج ضلعی آن که می‌توانیم آن را از جالب‌ترین‌ها در شمال اسپانیا در نظر بگیریم..
مسیح لسینا
و گویی همین کافی نیست، به دلیل کمیاب بودن، اثری فوق العاده دارد. ما به مسیح Lecina اشاره می کنیم، کنده کاری روی چوب کاج از اواسط قرن دوازدهم. نوعی مجسمه چند رنگی که اگرچه می‌توانست در قرون وسطی بسیار رایج باشد، اما حقیقت این است که نسخه‌های بسیار کمی تا به امروز باقی مانده است. هنر چوبی با قدمت چند صد ساله همیشه چیزی کمیاب و بسیار مورد علاقه است، زیرا باید در نظر داشت که بسیاری از قطعات این ماده در آتش سوزی های معمول گذشته در آتش سوخته است. علاوه بر این، از آنجایی که قطعات نسبتاً سبکی بودند، جابه‌جایی آنها از یک مکان به مکان دیگر آسان بود و گاهی اوقات به دلیل سرقت، غارت، یا خرید و فروش ساده می‌توانست باعث آسیب شود یا به سادگی ناپدید شود.
در واقع، مجسمه مسیح لسینا از معبد نشات نمی گیرد. Alquézar. در قرن هفدهم به اینجا رسید، زمانی که خانواده ثروتمند لسینا کلیسای کوچک سانتو کریستو را ایجاد کردند، که در اصل یک کلیسای شخصی در کلیسای دانشگاهی بود. پس از آن بود که این تصویر از مسیح مصلوب به اینجا آورده شد.
ارزش آن نه تنها به دلیل ماهیت آن به عنوان یک قطعه نسبتا منحصر به فرد است، بلکه به این دلیل است که لحظه ای از تغییر در روندهای هنری را منعکس می کند. این مسیح بین هنر رومانسک و هنر گوتیک سوار بر اسب است. تاریخ مشخصی که در آن تراشیده شده مشخص است، در سال 1152 بوده است و نویسنده آن یک میخ مصلوب با چهار میخ، یعنی دو میخ در دست و دو میخ دیگر در پاهای جداگانه به ما تقدیم می کند، که بیشتر نمونهاست. Romanesque . با این حال، حالت با سر خمیده، که نشان دهنده رنج خاصی است، و همچنین چهره با حالتی آرام، از قبل عناصری هستند که این نوع مسیحیان مصلوب شده را در طول گوتیک مشخص می کنند. دوران.
و به هر حال، آخرین کنجکاوی، مطالعات مختلفی که بر روی این اثر انجام شده است، از جمله یک مرمت کامل در پایان قرن بیستم، ثابت می کند که در اصل یک پیکره با بازوهای مفصلی بوده است که که بدون شک حمل و نقل آن را تسهیل کرد.
