هرگاه از Alexander Calder آمریکایی (1898 -1976) یاد می شود، باید در مورد مجسمه های جنبشی او، موبایل های او، غول هایی مانند مجسمه جلوی مقر او صحبت کنیم. یونسکو یا به اندازه کوچکتر. اما صرف نظر از ابعاد آنها، آنها مرجع واقعی یک کشف مفهومی با ارزش هستند: حرکت دادن به یک هنر ظاهراً ثابت مانند مجسمه سازی.
جبل الطارق اثر الکساندر کالدر
حقیقت این است که کالدر مجسمه‌های متحرک بسیاری را ابداع کرد و تقریباً همیشه بر اساس فرم‌های انتزاعی و هندسی بود. این همچنین در مورد این جبل الطارق اثر سال 1936 که در MoMA در نیویورک به نمایش گذاشته شده است. با این حال، در این مورد، با وجود رویکرد انتزاعی، یک عنصر مجازی وجود دارد که به راحتی قابل شناسایی است. این پایه ای به شکل مخروطی با شکلی است که بلافاصله صخره جبل الطارق را به یاد می آورد که از آنجا می توان به تنگه ای به همین نام که در آن آب های آتلانتیک و تفکر کرد. دریای مدیترانه ، و جایی که سرزمین های اروپا و آفریقا جدا شده اند.
El Peñón یک صخره بزرگ است، اما در اینجا Calder آن را با تکه‌ای از چوب استوایی، lignum vitae نشان می‌دهد که زبری، سنگینی و استحکام آن از نظر بصری با ویژگی‌های جغرافیایی مرتبط است. تنگه جبل الطارق.
این سنگینی با بقیه عناصر کار متعادل و نرم می شود. اولینتخته ای از چوب گردو است که به نظر می رسد در صخره فرو رفته است. و در بالای آن کره ای دیگر از چوب و همچنین دو میله فولادی وجود دارد که در نقاط مرتفع آنها می توان یک توپ کوچک و یک هلال را مشاهده کرد، عناصری مشترک در آثار کالدر و مدیون گذشته او به عنوان یک هنرمند. سوررئالیسم.
به نظر می رسد همه چیز در این اثر متناقض است. انتزاعی است اما ما یک عنصر را شناسایی می کنیم. به لطف میله های فولادی یک حرکت عمودی جزئی وجود دارد، اما این حرکت توسط گرانش قطعه پایه lignum vitae جبران می شود. و از طرفی درمان هر ماده متفاوت است. مواردی از پولیش دستی خوب وجود دارد و موارد دیگر با دستگاه انجام می شود.
این توازن بین اشکال، ایده ها و اضداد چیزی است که Calder بسیار به آن علاقه مند بود و چیزی است که او در موارد زیادی با آن بازی می کرد. در واقع او در مورد تظاهر به نمایندگی از نوعی جهان صحبت می کرد. و در اینجا می بینیم که شامل عناصری مانند ستارگان، زمین، ماه، مدارها و غیره می شود. اگرچه یکی از ویژگی‌های بارز این نویسنده این است که در عین حال ممکن است این مقدمه جهان بسیار متعالی به نظر برسد، اما حقیقت این است که همیشه سبکی و کمی طنز در آثار او وجود داشت.
