این درهای رومی که دسترسی به Duomo راولو را می دهد نمونه نادری از یک خلاقیت هنری است که در آن سال ها امضا شده است. مرسوم نبود که کسی که صنعتگر محسوب می شد، آثار خود را امضا می کرد، اما در عوض روی یکی از تابلوهای مرکزی سمت چپ این در دوبل، کتیبه ای وجود دارد که به وضوح خوانده می شود و نشان می دهد که این در ساخته استاد است. مجسمه Barisano da Trani در سال ۱۱۷۹.
درهای دوومو راولو
تا آن زمان این معبد در سواحل آمالفی ایتالیا که خون سنت پانتالئون را به عنوان یک یادگار بزرگ نگه می دارد تقریباً یک قرن از عمر خود را به پایان رسانده بود، زیرا معبد بین سال 1086 ساخته شد. و 1087. با این حال، قدرتمند و اشراف محلی Sergio Muscettola می خواست این اثر را سفارش دهد و آن را به کلیسای جامع راولو اهدا کند. البته نام او، همسر و سه فرزندش نیز در کتیبه ای که باریسانو دا ترانی حک کرده است، منعکس شده است.
حقیقت این است که در با دو بال چوبی که در آن تا ۸۰ بشقاب برنزی با نقش برجسته‌های مختلف پخش شده، دیدنی است. همه آنها با میخ و چسب به چوب متصل می شوند. و سطح هر یک از آنها متفاوت است: 54 شکل نشان می دهد، در حالی که 26 دارای نقوش تزئینی مختلف هستند.
با توجه به سیستم قرارگیری آنها، تأیید شده است که صفحات جدا شده و مجدداً در دیگری نصب شده اند.نظم در طول قرن ها اگرچه یک نظم اولیه وجود دارد که دنباله‌ای را ارائه می‌کند که از صحنه‌ها و شخصیت‌های آفرینش می‌رود و سپس جهان بشری به آسمانی ختم می‌شود که در آن چندین قدیس، مدونا و عیسی مسیح شناسایی می‌شوند.
نویسنده، Barisano da Trani، در نیمه دوم قرن دوازدهم بسیار فعال بود. در واقع، این او بود که چندین در و دروازه به یادماندنی مانند در زادگاهش Trani یا برای کلیسای جامع بزرگ Monreale طراحی و ساخت. گمان می رود که همه آنها به دنبال کار او در راولو هستند، که به طور عجیبی تنها موردی است که با تاریخ مشخصی از اعدام ظاهر می شود.
Y همیشه از سیستم مشابهی از کار برنز برای ایجاد نقش برجسته از طریق تکنیک موم گم شده استفاده می کرد. به عبارت دیگر، ایجاد قالب های مومی در نگاتیو، که برنز را روی آن ریخت و ذوب کرد تا پس از سرد شدن و سفت شدن فلز، شکل قطعی را برای فلز باقی بگذارد.
این دروازه اخیراً بازسازی و با شکوه کامل خود بازسازی شده است و به یکی از جاذبه های بزرگ Duomo of Ravello تبدیل شده است.
