ارگ بم امروز بنای یادبودی است که در حال بازسازی است. بهبودی طولانی که در سال 2004، عملاً پس از آخرین پس لرزه های زلزله مهیب که در دسامبر 2003 این منطقه از جنوب شرقی ایران را ویران کرد، آغاز شد. زلزله ای که هزاران کشته برجای گذاشت و همچنین خسارات قابل توجهی به این بنای عظیم وارد کرد، بزرگترین بنای گلی جهان که میراث جهانیمحسوب می شود، بنابراین در روند مرمت خود دارای پشتیبانی چندین کشور.
ارگ بم
پیدایش ارگ بم به قرن ششم قبل از میلاد، در زمان امپراتوری پارس برمی گردد. و بعداً به ایستگاه مهمی در راه ابریشم تبدیل شد که شرق و غرب را به هم پیوند می داد. بنابراین هم ارگ و هم شهری که در زیر پایش می‌گشاید رشد کردند. اما نکته جالب این است که همه چیز به صورت ارگانیک انجام شد، گویی در برنامه اولیه توسعه بعدی پیش بینی شده بود.
و البته همیشه با همین مواد، با خاک مرطوب یعنی گل درست می شد. ماده ای هم به صورت خشت و هم به صورت خاکی کار می کرد. Adobe شامل مدل سازی آجرهای بزرگ با خاک، خاک رس، کاه و آب است که در آفتاب خشک می شوند و سپس دیوارها را با آنها می سازند. در حالی که زمین کوبیده شده از زمین مرطوب شده برای انباشتن آن در قالبی که به آن شکل می‌دهد استفاده می‌کند،آن را کوبیده، متراکم و خشک می کنند و سپس قالب یا دیوار را جدا می کنند و دیوارها را می بینند.
حقیقت این است که ساخت و ساز با توجه به فروتنی مصالح و قدمت آنها فوق العاده است. کل ارگ با تقریباً 2 کیلومتر دیوار احاطه شده است که ارتفاع آنها به 7 متر می رسد.
در داخل ارگ بناهای مختلفی وجود دارد. در یک طرف پادگان ارتش، چاه، آسیاب، اصطبل و دو برج بزرگ آن قرار دارد. و همچنین انواع مسکن برای طبقات مختلف اجتماعی. اتفاقا وجود چاه آب و آسیاب بسیار مهم بود تا بتوان در محاصره طولانی داخل آن مقاومت کرد.
در سرزمینی به این خشک و گرم مانند این، آب یک گنج واقعی است. و در بم واقع در منطقه واحه ای این عنصر ضروری برای زندگی را داشتند. اما از آن فقط برای ساختن، رفع تشنگی یا آبیاری محصولات استفاده نمی شد. آب نیز به عنوان یک روش خنک کننده استفاده می شود. در زیر خاک چندین کانال زیرزمینی برای آبیاری استفاده می شود و این کانال ها به اصطلاح برج های بادی متصل می شوند که به لطف آن ها گردش های منطقه ای مبتکرانه ای برای تسکین گرمای خفه کننده در خانه ها ایجاد شد.
