این بوم توسط Bartolomé Esteban Murillo در حدود سال ۱۶۷۵ در زادگاهش Sevilla ساخته شد. اگرچه این اثر در حال حاضر متعلق به Palacio Corsini در رم است.
موریلو (1618 - 1682) تا زمانی که این اثر را نقاشی کرد، تصاویر بی‌شماری از باکره را بازسازی کرده بود، گاهی اوقات با لقاح معصوم معروف او و برخی دیگر با باکره تسبیح که کمتر نمادین او نبود. بیشتر پرتره های زنان زیبا و شخصیت فرشته ای. با این حال، در طول سال ها او تصمیم گرفت که به نوعی آن شمایل نگاری را تجدید کند. و این نقاشی نمونه خوبی است، زیرا به نظر می‌رسد که باکره با کودک از مدل‌هایی از طبقات محبوب و معمولی استفاده می‌کند، درست مانند نمونه‌هایی که برای برخی از جذاب‌ترین صحنه‌های کاستومبریستایی خود استفاده می‌کند. جای تعجب نیست که این اثر، علاوه بر اینکه چگونه
Virgen de la Leche ، همچنین به عنوان Madonna Zingara نیز شناخته می شود، با اشاره به ظاهر شخصیت ها.
باکره شیر موریلو
به هر حال، در مورد نام دیگر Virgen de la Leche، باید گفت که برخلاف بسیاری از آثار دیگر، سینه برهنه مریم را به وضوح نمی بینیم که از پسرش شیر می دهد. هنرمند تعادل واقعی ایجاد می کند تا آن را به طور متواضع پوشش دهد، همانطور که شورای ترنت توصیه کرده بود. و از آنجا شبیه سازی می شود که ما تماشاگران چنین عمل صمیمی را بین مادر و پسر قطع کرده ایم، به طوری که هر دو به ما خیره می شوند یا بهتر است بگوییم به ما خیره می شوند.زیرا آن چهره هایی که مستقیماً به ما نگاه می کنند بر صحنه تسلط دارند.
نقاشی اخیراً بازسازی شده است و به همین دلیل از فرصت استفاده کرده و آن را به طور عمیق مطالعه کردیم. پس از آن بود که اشعه ایکس گرفته شد که نشان داد این پارچه ای است که توسط نویسنده دوباره استفاده شده است. چیزی که جدید نیست. نمونه های زیادی وجود دارد که در آن بوم ها توسط نقاشان استفاده شده است تا هدر نرود. تفاوت این است که در این مورد در زیر یک نقاشی در حالت تکمیل بسیار پیشرفته و با صحنه ای کاملا متفاوت وجود دارد. این تصویری از سنت فرانسیس در حال دعا است.
و کنجکاوی به اینجا ختم نمی شود، زیرا Murillo نه تنها از بوم استفاده مجدد کرد، بلکه بخشی از نقاشی را نیز استفاده کرد، زیرا بخش هایی از تصویر قبلی موفق به ادغام آنها در یکی که در بالا می بینیم. این در مورد دست راست باکره و حتی پوشاندن پای او است.
تردید در مورد رها شدن تصویر یک سانفرانسیسکو در چنین وضعیت پیشرفته اعدام ایجاد می شود. نادیده گرفته شده است زیرا موریلو آن را تمام نکرده است. احتمالاً کمیسیونی که دریافت کرده بود لغو شده یا نتیجه را دوست نداشته است. اما واقعیت این است که او کار را ناتمام رها کرد و این مدونای عجیب و غریب را جایگزین آن کرد. اثری که وقتی گوستاو فلوبر نویسنده فرانسوی آن را دید گفت: «من عاشق مدونای گالری کورسینی هستم. سرش دنبالم می‌آید و چشم‌هایش مثل دو فانوس که می‌رقصند از کنارم می‌گذرد.»
