ادگارد دگا ساعت‌ها را در سالن‌های باله گذراند. او قبل و بعد از رسیتال، در تمرین و استراحت، روی صحنه، بین تماشاگران و پشت صحنه حضور داشت. همه چیز را تماشا کردم، سازها، نوازندگان، رقصندگان، لباس‌هایشان، دمپایی‌هایشان، مدل‌های مویشان… همه چیز. و همه چیز در هزار و یک طرح سریع ثبت شد. او آنها را با مداد، آبرنگ، با تمپر انجام داد. او هزاران طرح و طرح از این دست ساخت. و با آن به کار خود ادامه داد، آزمایش های بیشتری انجام داد و سپس آنها را به بوم منتقل کرد.
دو رقصنده روی صحنه Degas
آن کار را خودش خسته کننده تعریف کرد، زیرا باید ده ها و ده ها اصلاح انجام می داد تا اینکه نقاشی هایش را تمام می کرد. و نه برای شهرت این کار را انجام داد و نه به دنبال جلب رضایت عموم بود، که جستجوی جوهر رقص، آن را یک «مسئله خصوصی» می دانست. او کاری را که فکر می کرد باید انجام دهد، انجام داد و این باعث شد که بیش از یک بار مورد توجه مردی به همان اندازه زیاده‌رو و فساد ناپذیر قرار بگیرد.
کنجکاو است که بخوانیم او هنر خود را چگونه تعریف کرده است: "نقاشی چیزی است که به اندازه اجرای یک جنایت به حیله گری، بدخواهی و رذالت نیاز دارد، باید جعل شود و کمی به طبیعت اضافه شود.". به همین دلیل، آن فرآیند بسیار طولانی و خستگی ناپذیر طراحی و ترسیم دوباره و دوباره همان ژست ها، لباس ها، حالت ها، بدون شک چیزی تقریباً وسواس گونه بود. نقاشی های زیادی وجود دارد که او به همین موضوع تقدیم کرده است و در اینجا نمونه های مختلفی از جملهکلاس رقص، بالرین ها در باله یا تمرین.
اینها آثاری هستند که حاصل تکنیک و بیش از هر چیز انعکاس سرد هستند، اگرچه ممکن است به نظرمان برسد که احساسات و عواطف را به تصویر می کشد. در واقع همه چیز حساب شده است. او با نور، با رنگ ها و شکل ها بازی می کرد. او هرگز مستقیم نقاشی نمی کرد. همه چیز از متنوع ترین دیدگاه ها مشاهده شد، ترسیم شد. او همان رقصنده را تماشا کرد که دور او می چرخید، او به دکه ها پایین رفت، در صورت لزوم از داخل جعبه یا نردبانی بالا رفت. او از همه اینها یادداشت های بی شماری گرفت و سپس هر طور که می خواست از آنها استفاده کرد، همیشه قبل از انجام یک بوم نقاشی مطالعه می کرد و علیرغم آنچه ممکن است به نظر برسد، جای کمی برای بداهه گویی باقی می گذاشت. و با این حال واضح است که وقتی بیننده به نقاشی های او نگاه می کند، به نظرش می رسد که موسیقی می شنود، احساس رقص می کند و شعر می بیند. و این را می توان در عمل در تمام نقاشی های او با این موضوع دید. از جمله این بوم که به نظر می رسد مانند بسیاری دیگر، قبلاً دیده بودیم، اما حقیقت این است که در اثر تصویری Degas بی نظیر است. به همین دلیل این یک کار عالی است.
