Bucentauro بزرگترین کشتی متعلق به دوکس قدرتمند ونیز بود و او فقط به دلایل پروتکلی برای مجذوب کردن خارجی ها حرکت می کرد. رهبرانی که به شهر آمدند. و او همچنین در روزهای خاص عید کشتی می کرد. مانند روز معراج که یک مراسم کامل برای تایید نامزدی شهر با دریا، منبع عظیم ثروت آن، برگزار شد. و از جمله این مراسم، لحظه ای بود که در آن دوژ حلقه ای را به آب انداخت تا ازدواج ونیز با دریای آدریاتیک را بگیرد.
ظهور بوسنتور در روز عروج نگهبان
این جشن هر سال برگزار می‌شود و منشأ آن ادای احترامی است که به یاد دوج یا دوژ Pietro Orsolo که در حدود سال ۱۰۰۰ یک روز از کشتی را کشتی‌رانی کرده بود، ادای احترام می‌شد. صعود به فتح سرزمین های Dalmatia (سواحل کنونی کرواسی).
نقاش بزرگ نماهای ونیز ، یعنی Canaletto، بیش از یک بار این کشتی و این جشن ها را نقاشی کرد. و همینطور نقاش بزرگ دیگر پرتره شهر کانال ها، فرانچسکو گواردی (1712 - 1793)، همانطور که در این نقاشی متعلق به موزه لوور در پاریس می بینیم.
این اثر بخشی از یک سری نقاشی به نام Solenitá dogali است که به افتخار جشن سال 1763 دوج Alviso IV Mocenigo است. دوازده بوم بودجایی که Guardi خود را وقف تکرار بسیار صادقانه صحنه هایی کرد که Canaletto کشیده بود و Giambattista Brustolon ضبط کرده بود.
به همین دلیل زمانی بود که نویسندگی نقاشی مورد تردید قرار می گرفت، اما بدون شک سبک تصویری متعلق به گاردی است که در قلم مو و پالت رنگش بسیار شلتر و تقریباً سست بود.
وجه اشتراک آنها جزئیات بسیار خوبی است که با آن دیدگاهشان نسبت به شهر روبرو می شود. در این مورد مانند یک عکس لحظه ای شگفت انگیز از لحظه است و شما می توانید دقت را در هنگام رنگ آمیزی ساختمان ها، لباس های شرکت کنندگان یا جزئیات در قایق هایی که به عنوان همراهان بوسنتور در آنجا حرکت می کنند، مشاهده کنید، که بدون شک این است. قهرمان بزرگ بوم.
این یک گالری بزرگ بود که در این مورد در سال 1729 ساخته شده بود. این آخرین بوسنتور در تاریخ بود و اندازه آن به 35 متر می رسید. جواهری که چند سال بعد ناپلئون بناپارت زمانی که شهر ایتالیا را تصرف کرد نابود شد. بنابراین به لطف تصاویری از این دست، می توانیم ایده ای از قایق آن داشته باشیم. بیش از 40 پارو داشت و برای جابجایی آن به 170 پاروزن نیاز بود. همه آنها در پایین ترین طبقه کشتی قرار داشتند، در حالی که در بالای فضا با یک سایبان باشکوه پوشانده شده بود تا از حاکمان و اشراف بر آن در برابر آب و هوای نامناسب محافظت کند. البته با انواع تجملات احاطه شده است. یعنی کشتی قابل تحسین و غیرعملی بود، فراتر از پشتیبانی از کلدستگاه و ثروتی که همیشه حکومت دوکی ونیز را احاطه کرده بود.
