این نقاشی که روی چوب و با مخلوطی از رنگ تمپرا با مقداری روغن ساخته شده است، ساخته یک Miguel Ángel Buonarrotti بسیار جوان است، زیرا او آن را در حدود سال ۱۴۹۷ ساخته است. زمانی که او در دهه بیست زندگی خود بود و هنوز آثار بزرگ خود را در مجسمه سازی و نقاشی خلق نکرده بود.
اما مدتها قبل از اینکه واتیکان Pietà معروف خود را حکاکی کند یا آخرین داوری را در کلیسای سیستین نقاشی کند، این اثر را نقاشی کرد که برای برای مدت طولانی از دید منتقدان و مردم پنهان ماند. در واقع، تا قرن هجدهم مستند نبود و نام آن از این واقعیت گرفته شده است که در نمایشگاهی در سال 1857 در شهر انگلیس منچستر نمایش داده شد. و حقیقت این است که امروز هنوز در بریتانیای کبیر است، زیرا بر دیوارهای گالری ملی لندن آویزان است..
مدونای منچستر اثر میکل آنژ
کار در آن زمان ناتمام رها شد، که امروز یک مزیت بزرگ است که بتوانیم از مهارت خارق‌العاده‌ای در طراحی که Buonarrotti داشت، قدردانی کنیم، چیزی که او قبلاً داشت. از خیلی جوانی این کیفیتی است که هنر او را مشخص می‌کند، زیرا با ترسیم چهره‌های ساده می‌تواند به شخصیت‌هایش حجم و وزن بدهد. این هم در دو فرزند، که عیسی و قدیس جان باپتیست هستند، و هم در شکل مریم باکره فوق‌العاده است.
به هر حال، برای این تاریخ ها مریم باکره معمولاً با لباس کامل نشان داده می شود و نه با لباسسینه برهنه مانند این مورد. یادداشتی تا حدی باستانی از نقاش که به نظر می رسد نشان می دهد عیسی به تازگی شیر داده و از دامان مادرش پایین آمده تا با کوچولوی دیگر بازی کند. و اگر به دو کودک نگاه کنید، به نظر می رسد که آنها شبیه به هم هستند، فقط در حالت چرخشی.
می توان چیزی مشابه در مورد چهار فرشته گفت، که اگرچه فقط فرشته های سمت راست کامل هستند، می توانیم حدس بزنیم که بین همه آنها یک مطالعه تشریحی شگفت انگیز است.
در حالی که ماریا فضای مرکزی را اشغال می کند. و شکل او نمادی قوی دارد که در آن جزئیات سینه برهنه بسیار مهم است. دلیل آن این است که برای مدتی شیر رزق و روزی روح مسیحی محسوب می شد و حتی شفابخش بود. با این حال، در زمان میکل آنژ همه خانواده های ثروتمند برای نوزادان خود پرستار پرستار داشتند. بنابراین نقاش به دنبال این نمایش نمادشناسی تا حدی باستانی بود تا مریم را ببیند که بر روی صخره ای نشسته است، به عنوان تختی که او را ملکه فرشتگان و مادر خدا می کند و حالتی متفکر نشان می دهد، به عنوان شفیعی بین انسان ها و خدا.
